Opinia rzecznika generalnego Geelhoed przedstawiona w dniu 10 marca 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Danii. - Sprawa C-392/02., sygn. C-392/02

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

L. A. GEELHOEDA

przedstawiona w dniu 10 marca 2005 r.(1)

Sprawa C‑392/02

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Królestwu Danii

Uchybienie zobowiązaniom wynikającym z art. 10 WE oraz art. 2 i 8 decyzji Rady 97/728/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot Europejskich - Odpowiedzialność finansowa państw członkowskich za środki własne - Brak zapłaty 140 409,60 DKK należności celnych niepobranych w wyniku błędu organów celnych, którego nie mogła rozpoznać osoba zobowiązana do zapłaty [art. 220 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny]

I -    Wprowadzenie

1.     W niniejszej sprawie Komisja Wspólnot Europejskich wnosi o stwierdzenie, że ze względu na to, iż władze duńskie nie udostępniły Komisji kwoty 140 409,60 DKK i odsetek za zwłokę liczonych od dnia 20 grudnia 1999 r., Królestwo Danii uchybiło zobowiązaniom wynikającym z prawa wspólnotowego, a w szczególności naruszyło art. 10 WE oraz art. 2 i 8 decyzji Rady 94/728/WE, Euratom z dnia 31 października 1994 r. w sprawie systemu środków własnych Wspólnot Europejskich (zwanej dalej „decyzją 94/728”)(2).

2.     Za tym, wydawałoby się, technicznym sporem kryje się fundamentalna różnica zdań co do charakteru i zakresu obowiązków nałożonych na państwa członkowskie decyzją 94/728. Dlatego też kilka państw członkowskich - Królestwo Niderlandów, Republika Federalna Niemiec, Królestwo Belgii, Republika Portugalii, Królestwo Szwecji i Republika Włoska - wstąpiło do sprawy w charakterze interwenienta, popierając Królestwo Danii.

3.     Różnica zdań pomiędzy Komisją z jednej strony a Królestwem Danii i popierającymi je państwami członkowskimi z drugiej strony wynika z szerszego kontekstu tytułu „Postanowienia finansowe” traktatu WE (art. 268-280 WE) tak jak jest on stosowany od czasu przyjęcia tak zwanego „pakietu Delorsa” w 1988 r. Zakończył on okres sporów pomiędzy Radą a Parlamentem, jako współtwórcą budżetu, dotyczących zakresu i składu budżetów Wspólnoty, które w latach 1979-1987 zdarzały się prawie corocznie. Omawiając ramy prawne niniejszej sprawy, zwrócę szczególną uwagę na ten szerszy kontekst ze względu na to, że ma on istotne znaczenie dla kwestii prawnych podniesionych w niniejszej sprawie.