Opinia rzecznika generalnego Geelhoed przedstawiona w dniu 7 kwietnia 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii. - Sprawa C-135/04., sygn. C-135/04
OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO
L.A. GEELHOEDA
przedstawiona w dniu 7 kwietnia 2005 r.(1)
Sprawa C‑135/04
Komisja Wspólnot Europejskich
przeciwko
Królestwu Hiszpanii
Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuł 7 ust. 4 dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa - Polowanie w prowincji Guipúzcoa na gołębie grzywacze w okresie powrotu
I - Wprowadzenie
1. Sprawa ta dotyczy postępowania o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, wszczętego przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii, ponieważ państwo to miało dopuścić się naruszenia zobowiązań, które na nim ciążą na mocy art. 7 ust. 4 dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa(2) (zwanej dalej „dyrektywą” lub „dyrektywą o ptactwie”).
2. Spór dotyczy w szczególności wykładni i stosowania art. 7 ust. 4 i art. 9 ust. 1 dyrektywy. Pierwszy przepis przewiduje zakaz polowań na ptaki wędrowne w czasie ich powrotu do miejsc wylęgu. Drugi przepis wprowadza możliwość odstępstw od tego zakazu.
3. Rząd hiszpański powołuje się na tę możliwość derogacji. Jedną z przesłanek umożliwiających skuteczne powołanie się na to odstępstwo od zakazu jest okoliczność, iż „nie ma innego zadowalającego rozwiązania”. W prowincji Guipúzcoa spotyka się gołębie grzywacze w sezonie łowieckim, zarówno osiadłe, jak i wędrowne, które w czasie jesiennej migracji docierają do centrum tej prowincji przez przełęcze Pirenejów. Jednakże w strefie przybrzeżnej jest ich bardzo mało. Z kolei ptaki wędrowne wykorzystują tę strefę podczas ich wiosennej migracji. Gromadzą się tam wówczas w dużej liczbie. Istnienie przesłanki braku „innego zadowalającego rozwiązania” sprowadza się w tej sprawie do ustalenia, czy strefa przybrzeżna prowincji Guipúzcoa może zostać uznana za szczególny, odrębny obszar tej prowincji, tak, iż można by było uzasadnić wyjątek od zakazu polowań na ptaki wędrowne podczas ich powrotu do miejsc wylęgu, a to ze względu na brak alternatywnego rozwiązania podczas zwykłego okresu polowania. Innymi słowy, chodzi więc o ustalenie, do jakiego stopnia „obszar” może być „szczególny”.