Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 27 października 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii. - Sprawa C-209/04., sygn. C-209/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 27 października 2005 r.(1)

Sprawa C‑209/04

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Austrii

Dyrektywa 79/409/EWG - Ochrona dzikiego ptactwa - Dyrektywa 92/43/EWG - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Derkacz - Specjalny obszar ochrony Lauteracher Ried - Wyłączenie terenów Soren i Gleggen‑Köblern - Rozwiązania alternatywne - Środki mające na celu zapewnienie spójności programu Natura 2000

I -    Wprowadzenie

1.     W ramach niniejszego postępowania o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego Komisja zarzuca błędne stosowanie dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa(2) (zwanej dalej „dyrektywą ptasią”) i dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory(3) (zwanej dalej „dyrektywą siedliskową”) w związku z projektem budowy drogi w austriackim regionie Vorarlberg. Chodzi o drogę szybkiego ruchu S 18 nad Jeziorem Bodeńskim, na terenie specjalnego obszaru ochrony Lauteracher Ried w pobliżu Bregencji.

2.     W szczególności Komisja zarzuca Republice Austrii, że ta nie zaklasyfikowała niektórych terenów objętych projektem jako specjalnego obszaru ochrony zgodnie z dyrektywą ptasią oraz nie zbadała przy udzielaniu zezwolenia na budowę drogi w sposób dostateczny rozwiązań alternatywnych, a także nie wyznaczyła wystarczających środków w celu zapewnienia spójności programu Natura 2000.

II - Ramy prawne

3.     Natura 2000 jest zdefiniowana w art. 3 ust. 1 dyrektywy siedliskowej:

„Zostanie stworzona spójna europejska sieć ekologiczna specjalnych obszarów ochrony, pod nazwą Natura 2000. Ta sieć, złożona z terenów, na których znajdują się typy siedlisk przyrodniczych wymienione w załączniku I i siedliska gatunków wymienione w załączniku II, umożliwi zachowanie tych typów siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków we właściwym stanie ochrony w ich naturalnym zasięgu lub, w stosownych przypadkach, ich odtworzenie.