Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 17 lutego 2005 r. - Giorgio Emanuele Mauri przeciwko Ministero della Giustizia i Commissione per gli esami di avvocato presso la Corte d'appello di Milano. - Sprawa C-250/03., sygn. C-250/03
Sprawa C‑250/03
Giorgio Emanuele Mauri
przeciwko
Ministero della Giustizia i Commissione per gli esami di avvocato presso la Corte d’appello di Milano
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale amministrativo regionale per la Lombardia)
Artykuł 104 § 3 regulaminu - Dostęp do zawodu adwokata - Uregulowania dotyczące egzaminu umożliwiającego uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu adwokata
Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 17 lutego 2005 r. I‑0000
Streszczenie postanowienia
Swobodny przepływ osób - Swoboda przedsiębiorczości - Adwokaci - Egzamin warunkujący dostęp do zawodu - Skład komisji egzaminacyjnej - Uczestnictwo adwokatów - Dopuszczalność - Naruszenie art. 81 WE i 82 WE - Brak
(art. 43 WE, 81 WE i 82 WE)
Artykuły 43 WE, 81 WE oraz 82 WE nie stanowią przeszkody dla uregulowania krajowego, które przewiduje, że w ramach egzaminu otwierającego dostęp do zawodu adwokata komisja egzaminacyjna składa się z pięciu członków mianowanych przez ministra sprawiedliwości, w tym dwóch sędziów lub prokuratorów, jednego profesora prawa oraz dwóch adwokatów wyznaczonych przez krajową radę izb adwokackich na wspólny wniosek rad izb adwokackich danego okręgu.
Jeżeli chodzi o art. 43 WE, o ile prawdą jest, że egzamin dopuszczający do zawodu adwokata może stanowić przeszkodę dla swobody przedsiębiorczości, o tyle nic nie wskazuje na to, że samo uregulowanie dotyczące składu komisji stanowi przeszkodę dla swobody przedsiębiorczości niezależnie od ograniczenia, jakie wynika w danym przypadku z istnienia samego egzaminu. W każdym razie, zakładając nawet, że uczestnictwo adwokatów w komisji egzaminacyjnej ds. egzaminu państwowego stanowi, samo w sobie, ograniczenie dla swobody przedsiębiorczości, może być ono uznane za usprawiedliwione przez interes ogólny, czyli potrzebę oceny w najlepszy możliwy sposób zdolności i kwalifikacji osób mających wykonywać zawód adwokata, jest więc odpowiednie dla zapewnienia realizacji tego celu.