Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 lipca 2005 r. - D. przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst/Particulieren/Ondernemingen buitenland te Heerlen. - Sprawa C-376/03., sygn. C-376/03

Sprawa C‑376/03

D.

przeciwko

Inspecteur van de Belastingdienst/Particulieren/Ondernemingen buitenland te Heerlen

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof te ’s‑Hertogenbosch)

Przepisy podatkowe - Podatek majątkowy - Prawo do odliczenia - Odmienne traktowanie rezydentów i nierezydentów - Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania

Opinia rzecznika generalnego D. Ruiza‑Jaraba Colomera przedstawiona w dniu 26 października 2004 r.  I‑0000

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 lipca 2005 r.  I‑0000

Streszczenie wyroku

1.     Swobodny przepływ kapitału - Ograniczenia - Przepisy podatkowe - Podatek majątkowy - Przepisy krajowe odmawiające podatnikom niebędącym rezydentami możliwości skorzystania z ulg przyznanych podatnikom będącym rezydentami - Dopuszczalność - Przesłanka

(art. 56 WE i 58 WE)

2.     Swobodny przepływ kapitału - Ograniczenia - Dwustronna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania - Możliwość skorzystania z odliczeń osobistych zastrzeżonych dla rezydentów państw członkowskich będących stronami tej umowy - Dopuszczalność

(art. 56 WE i 58 WE)

1.     Artykuły 56 i 58 WE nie sprzeciwiają się regulacji podatkowej ustanawiającej podatek majątkowy, która odmawia podatnikom niebędącym rezydentami, którzy posiadają zasadniczą część majątku w państwie, w którym są rezydentami, możliwości skorzystania z odliczeń przyznanych podatnikom będącym rezydentami.

W istocie podatnicy, którzy posiadają jedynie mało istotną część swojego majątku w innym państwie członkowskim niż państwo, w którym są rezydentami, nie znajdują się co do zasady w sytuacji porównywalnej z sytuacją rezydentów tego innego państwa członkowskiego o tyle, że nie tylko zasadnicza część dochodów, ale także zasadnicza część ich majątku, zazwyczaj jest skupiona w państwie, w którym są rezydentami. W rezultacie państwo to jest w stanie w większym stopniu uwzględnić ogólną zdolność podatkową rezydenta i w razie potrzeby zastosować wobec niego odliczenia podatkowe przewidziane w jego ustawodawstwie. Zatem odmowa ze strony danych władz przyznania nierezydentom odliczenia, które przysługuje rezydentom, nie stanowi ich dyskryminacji.