Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 września 2004 r. - Verbraucher-Zentrale Hamburg eV przeciwko O2 (Germany) GmbH & Co. OHG. - Sprawa C-19/03., sygn. C-19/03
Sprawa C-19/03
Verbraucher-Zentrale Hamburg eV
przeciwko
O2 (Germany) GmbH & Co. OHG
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht München I)
Polityka gospodarcza i pieniężna - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1103/97 - Wprowadzenie euro - Wymiana krajowych jednostek pieniężnych na jednostkę euro - Zaokrąglanie kwot pieniężnych, które mają zostać zapłacone lub zaksięgowane po dokonaniu wymiany - Umowa zawarta w sektorze usług telekomunikacyjnych - Pojęcie „kwot pieniężnych, które mają zostać zapłacone lub zaksięgowane” - Stawka za minutę połączenia telefonicznego
Streszczenie wyroku
Polityka gospodarcza i pieniężna - Wprowadzenie euro - Rozporządzenie nr 1103/97 - Zasada przewidująca zaokrąglanie kwot pieniężnych, które mają zostać zapłacone lub zaksięgowane - Stosowanie do taryfy telefonicznej - Wyłączenie - Stosowane przez operatora krajowego zaokrąglanie rzeczonej taryfy - Dopuszczalność - Przesłanki
(rozporządzenie Rady 1103/97, art. 5)
Rozporządzenie nr 1103/97 w sprawie niektórych przepisów dotyczących wprowadzenia euro z jednej strony ma na celu zapewnienie poszanowanie zasady ciągłości umów tak aby dokonać przejścia na jedną walutę bez naruszania już zaciągniętych przez obywateli i przedsiębiorstwa zobowiązań, zaś z drugiej strony poszanowania celu, jakim jest neutralne przejście na euro. Wyznacza ono jedynie minimalne zasady odnoszące się do zaokrąglania niektórych kwot i pozostawia władzom krajowym zadanie utrzymania lub przyjęcia zasad, które lepiej przyczyniłyby się do realizacji tego celu.
Wynika z tego, że art. 5 zdanie pierwsze tego rozporządzenia, przewidujący zaokrąglanie do najbliższego centa kwot pieniężnych, które mają zostać zapłacone lub rozliczone, nie powinien być interpretowany szeroko. Nie dotyczy on zatem stawek ustalonych przez operatora krajowego, takich jak cena za minutę połączenia telefonicznego stanowiąca kwotę, która nie widnieje na fakturach przedstawianych konsumentom ani nie jest przez nich płacona, nie jest również wpisywana do żadnego dokumentu księgowego lub zestawienia księgowego. W tym względzie dla dokonania takiej oceny nie ma znaczenia fakt, że stawka ta opiera się na wielokrotności danej jednostki, na podstawie której obliczana jest ostateczna kwota pojawiająca się na fakturze, lub też fakt, że stawka ta stanowi dla konsumenta element determinujący cenę dóbr i usług.