Postanowienie TK z dnia 23 kwietnia 2009 r., sygn. Ts 163/07

110/2/B/2009

POSTANOWIENIE

z dnia 23 kwietnia 2009 r.

Sygn. akt Ts 163/07

Podstawowym środkiem ochrony konstytucyjnych wolności i praw jest prawo do sądu. Skarga konstytucyjna pełni rolę pomocniczą i korzystanie z niej jest dopuszczalne dopiero wtedy, gdy sądowa ochrona jest niemożliwa, gdyż źródła naruszeń tkwią w normatywnej treści stosowanego przez sąd lub inny organ władzy publicznej aktu normatywnego.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Maria Gintowt-Jankowicz - przewodnicząca

Stanisław Biernat - sprawozdawca

Ewa Łętowska,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 grudnia 2007 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Marka Jarockiego,

postanawia:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej z 18 lipca 2007 r. skarżący zarzuca, że art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) jest niezgodny z art. 79 ust. 1 w zw. z art. 45 ust. 1, bezpośrednio z art. 45 ust. 1 oraz z art. 2 Konstytucji w zakresie zwrotów: „gdy wniosek jest oczywiście bezzasadny”, „gdy braki nie zostały uzupełnione w terminie”, jak również w całości. Skarżący wskazuje, że oparta na kwestionowanym przepisie instytucja „przedsądu” narusza istotę prawa do złożenia skargi konstytucyjnej, a także prawo do rozpoznania sprawy w jawnym i sprawiedliwym postępowaniu sądowym, narusza również - zdaniem skarżącego - istotę państwa prawa.