Wyrok SN z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. II UK 139/18

Skorzystanie z przywileju przejścia i pobrania wcześniejszych emerytur na podstawie przepisów szczególnych dotyczących emerytur dla niektórych ubezpieczonych, uzasadnia i proporcjonalnie usprawiedliwia pomniejszenie podstawy wymiaru emerytury ustalonej na podstawie art. 24 ust. 1 i następnych ustawy emerytalnej o sumy poprzednio pobranych wcześniejszych emerytur, przy zastosowaniu mechanizmu ustalania wysokości świadczeń emerytalnych w zależności od proporcjonalnego prognozowanego "średniego trwania życia" osoby uprawnionej, ponieważ osobom uprawnionym do takich samych rodzajowo świadczeń powinna przysługiwać emerytura ustalana według takich samych (równych) zasad obliczania jej wysokości bez względu na datę złożenia wniosku emerytalnego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Piotr Prusinowski

SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z wniosku J. J. G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. o wysokość świadczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 lutego 2020 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. akt III AUa (...),

oddala skargę kasacyjną i zasądza od wnioskodawczyni na rzecz pozwanego organu rentowego kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2017 r., III AUa (...), Sąd Apelacyjny w (...), w sprawie z wniosku J. J. G. o wysokość świadczenia, na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B., zmienił wyrok Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. z dnia 16 marca 2017 r. i oddalił odwołanie wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego z dnia 1 sierpnia 2016 r., którą ustalono prawo do emerytury w związku z osiągnięciem przez wnioskodawczynię powszechnego wieku emerytalnego.

W sprawie ustalono, że wnioskodawczyni (ur. 2 kwietnia 1949 r.) miała ustalone prawo do emerytury wcześniejszej od dnia 1 maja 2004 r. W dniu 21 marca 2016 r. złożyła wniosek o emeryturę w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego. Organ rentowy decyzją z dnia 1 sierpnia 2016 r. ustalił prawo do emerytury wnioskodawczyni i określił jej wysokość, stosując art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm. dalej ustawa emerytalna). W odwołaniu od tej decyzji wnioskodawczyni zarzuciła naruszenie wskazanego wyżej przepisu oraz błędne wyliczenia sumy kwot pobranych świadczeń, o którą zmniejszono podstawę obliczenia emerytury w powszechnym wieku.