Postanowienie SN z dnia 15 października 2020 r., sygn. V CNP 7/20

1. Rażącym naruszeniem interesów konsumenta jest nieusprawiedliwiona dysproporcja praw i obowiązków na jego niekorzyść. Z kolei klauzula dobrych obyczajów nakazuje dokonać oceny postępowania kontrahenta w kontekście norm moralnych i obyczajowych, powszechnie akceptowanych lub znajdujących uznanie w określonej sferze działań w stosunkach z konsumentem. Za sprzeczne z dobrymi obyczajami kwalifikowane będą zatem wszelkie postanowienia, które zmierzają do naruszenia równorzędności stron stosunku prawnego, nierównomiernie rozkładając uprawnienia i obowiązki między partnerami umowy.

2. Okoliczność, iż dane postanowienie umowne mieści się co do zasady w granicach określonych ustawą, nie wyłącza uznania go za niedozwolone w stosunku z konsumentem.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Joanna Misztal-Konecka

w sprawie ze skargi P. Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 kwietnia 2019 r., sygn. akt [...] w sprawie z powództwa P. Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. przeciwko J. S. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 października 2020 r.,

odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 30 kwietnia 2019 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację powódki P Spółki Akcyjnej w B. od wyroku Sądu Rejonowego w S. z 20 lipca 2018 r., w sprawie przeciwko J. S. o zapłatę.

2. Powódka wniosła od wyroku z 30 kwietnia 2019 r. skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, wskazując na naruszenie 385¹ § 1 zd. 2 k.c. w zw. z art. 58 § 3 k.c. i art. 36a z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1083, dalej "ustawa o kredycie konsumenckim"), art. 385² w zw. z art. 385¹ § 1 k.c.

Zdaniem skarżącej wyrok Sądu Okręgowego w K. jest niezgodny z art. 385 § 1 zd. 2 k.c. w zw. z art. 58 § 3 k.c. oraz art. 36a ustawy o kredycie konsumenckim, art. 385 k.c. w zw. z art. 385 § 1 k.c.