Postanowienie SN z dnia 22 maja 2019 r., sygn. II UK 180/18

Umowne, także dorozumiane ustalenie i dostarczanie po rozwodzie środków utrzymania na rzecz małżonka rozwiedzionego uznanego za wyłącznie winnego rozkładu pożycia nie może być uznane za prawo do alimentów w rozumieniu art. 70 ust. 3 ustawy emerytalnej, gdyż nie może tworzyć (stanowić źródła) obowiązku alimentacyjnego, który nie wynika z ustawy (art. 60 § 1 k.r.o.).

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Andrzej Wróbel

w sprawie z wniosku T.B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. o rentę rodzinną, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 maja 2019 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...]. z dnia 13 grudnia 2017 r., sygn. akt III AUa [....],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 lutego 2016 r., sygn. akt XIV U [...], Sąd Okręgowy w W. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w W. z dnia 15 czerwca 2015 r. w ten sposób, iż przyznał odwołującej się T.B. prawo do renty rodzinnej od maja 2015 r. Sąd pierwszej instancji zasądził również od organu rentowego na rzecz radcy prawnego M.J. kwotę 60 zł powiększoną o podatek od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.