Postanowienie SN z dnia 15 stycznia 2019 r., sygn. II UK 567/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z wniosku I. Sp. z o.o. w Ś., O. W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W. o podleganie ubezpieczeniom społecznym, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 stycznia 2019 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni O. W. od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt III AUa [...],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 października 2016 r. Sąd Okręgowy w Ś. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 9 marca 2016 r., stwierdzając, że O. W. jako pracownik u płatnika składek I. Sp. z o.o. w Ś. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od 10 listopada 2015 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji powołał się na przepis art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 11 k.p., art. 22 k.p., art. 83 k.c. wskazując, że w okolicznościach rozpatrywanej sprawy brak było cech pozorności nawiązanej umowy o pracę. Fakt rzeczywistego świadczenia przez wnioskodawczynię pracy wykazały zarówno dowody osobowe jak i przedstawione dokumenty. O. W. miała ustalone obowiązki pracownicze, które faktycznie wykonywała, a praca ta zgodna była z posiadanymi przez nią kwalifikacjami. Natomiast okoliczność, że ubezpieczona była w ciąży w momencie podpisania umowy o pracę sama w sobie nie przesądza o jej pozorności.