Postanowienie SN z dnia 15 marca 2019 r., sygn. IV CNP 30/18

Niezależnie od wymagania określonego w art. 424⁵ § 1 pkt 5 k.p.c, w stanie prawnym ukształtowanym przez wejście w życie obowiązującej ustawy o Sądzie Najwyższym, Sąd Najwyższy, badając dopuszczalność skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, musi uwzględnić, że na skutek zmiany stanu prawnego możliwe stało się wzruszenie także takich prawomocnych orzeczeń sądowych, które stały się prawomocne przed dniem 3 kwietnia 2018 r. Dotyczy to także sytuacji, w których skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia została wniesiona przed wejściem w życie ustawy o Sądzie Najwyższym. W ustawie tej nie zawarto żadnych regulacji intertemporalnych, które dotyczyłyby relacji między skargą nadzwyczajną, a skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Nie ma w związku z tym przeszkód do wzruszenia w drodze skargi nadzwyczajnej także tych prawomocnych orzeczeń, objętych czasowym zakresem zastosowania skargi nadzwyczajnej, co do których w chwili wejścia w życie ustawy o Sądzie Najwyższym toczyło się postępowanie wszczęte skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Paweł Grzegorczyk

w sprawie ze skargi uczestnika postępowania o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w G. z dnia 18 stycznia 2016 r., sygn. akt III Ca [...], w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Naczelnika Urzędu Celnego z siedzibą w G. obecnie Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w G. przy uczestnictwie H. -[...] Spółki Jawnej w B. o orzeczenie przepadku, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 marca 2019 r.,