Wyrok SN z dnia 23 sierpnia 2018 r., sygn. II PK 117/17

Uprawnienia zakładowej lub międzyzakładowej organizacji związkowej, o których mowa w art. 26 ustawy o związkach zawodowych, w tym obejmujące obowiązek pracodawcy konsultacji zamiaru wypowiedzenia lub rozwiązania umów o pracę z pracownikami korzystającymi z reprezentacji związkowej, przysługują tylko takim organizacjom związkowym, które zrzeszają co najmniej 10 członków będących pracownikami lub osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą lub funkcjonariuszami u pracodawcy objętego lub objętych działaniem danej organizacji związkowej (art. 25¹ tej ustawy).

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa B. W. przeciwko M. Sp. z o.o. z siedzibą w N. o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 sierpnia 2018 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. akt V Pa [...],

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w O. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w O. V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 24 listopada 2016 r., po rozpoznaniu apelacji powódki B. W., zmienił wyrok Sądu Rejonowego w O. IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 sierpnia 2016 r. oddalający powództwo o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy w ten sposób, że przywrócił powódkę do pracy w pozwanym M. Sp. z o.o. z siedzibą w N. na poprzednich warunkach i zasądził na rzecz powódki od strony pozwanej kwotę 9.126 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy pod warunkiem podjęcia pracy, a w pozostałej części (o "dalsze" wynagrodzenie z tego tytułu) oddalił powództwo oraz orzekł o kosztach procesu.

W sprawie tej ustalono, że powódka była zatrudniona w pozwanej spółce w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę od 1 marca 2000 r. na czas nieokreślony, ostatnio na stanowisku referenta ds. ekonomicznych. Powódka była nieobecna w pracy od 22 sierpnia 2013 r. do 18 lutego 2014 r. (182 dni) z powodu zdiagnozowanej depresji reaktywnej. Decyzją z dnia 12 lutego 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił powódce prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Następnie od 19 do 21 lutego oraz od 24 lutego do 21 marca 2014 r. powódka korzystała z urlopu wypoczynkowego, a od 24 marca 2014 r. do dnia rozwiązania stosunku pracy, tj. do 26 września 2014 r., powódka ponownie była nieobecna w pracy z powodu zapalenia zatok, grypy i rwy kulszowej, w tym od 22 kwietnia 2014 r. z powodu depresji reaktywnej (łącznie przez 186 dni). Od 4 sierpnia 2014 r. powódka przebywała w [...].