Wyrok SN z dnia 24 kwietnia 2018 r., sygn. I PK 33/17

1. Przepisy Kodeksu pracy odnoszące się do dyskryminacji nie mają zastosowania w przypadkach nierównego traktowania niespowodowanego przyczyną uznaną za podstawę dyskryminacji.

2. sąd pracy nie może kształtować wynagrodzenia za pracę, jeżeli jest ono wypłacane w wysokości mieszczącej się w granicach określonych w przepisach prawa pracy i w umowie o pracę, poza przypadkiem naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu, tj. niedyskryminowania z przyczyn określonych w art. 11³ k.p. i art. 18^3a k.p.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)

SSN Bohdan Bieniek

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa P. K., B. K., J. K., X. X., T. M., Y. Y., M. M., M. O., A. O., M. P. i S. S. przeciwko ,,D." Spółce Akcyjnej Oddziałowi w Polsce z siedzibą w W. o zapłatę dodatku akomodacyjnego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 kwietnia 2018 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w S. z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt IV Pa [...],

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w S. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 października 2016 r. Sąd Okręgowy w S. oddalił

apelację ,,D." S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. od wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 17 czerwca 2016 r., którym zasądzono na rzecz X. X., Y. Y., M. M., M. P., P. K., A. O., J. K., T. M., B. K., S. S. i M. O. wskazane tam kwoty tytułem wyrównania dodatku akomodacyjnego.

W sprawie ustalono, że powodowie zatrudnieni byli bezpośrednio przy robotach asfaltowych. Zgodnie z art. 4 pkt 4 umów o pracę, w przypadku, gdyby miejscem pracy było biuro budowy pracodawcy poza miejscem zamieszkania lub poza miejscem posiadania centrum interesów życiowych pracownika, ustalone wynagrodzenie zasadnicze zostanie podwyższone o 720 zł brutto tytułem dodatku akomodacyjnego na okres pracy w tym biurze. Dodatek akomodacyjny mógł nie być wypłacany, gdy pracownik nie wykorzystywał go zgodnie z przeznaczeniem, a pracownik na każde wezwanie pracodawcy był zobowiązany przedstawić dowody potwierdzające sposób jego wydatkowania. Przedmiotowy dodatek miał rekompensować pracownikowi pobyt na danym kontrakcie, natomiast pracodawca był zainteresowany tym, aby pracownicy wynajęli mieszkanie w tym samym miejscu, skąd mogliby dojeżdżać jednym środkiem transportu na budowę. Praca wykonywana była na budowie drogi w B., a następnie w okolicach W. W pozwanej Spółce dodatek akomodacyjny ustalany był w różnej wysokości dla pracowników zatrudnionych na różnych stanowiskach. Powodowie zatrudnieni byli w grupie bitumicznej w charakterze operatorów układarki, walców, skrapiarki, koparko-ładowarki, pomocnika operatora układarki i pracownika drogowego. Przy budowie drogi zmontowana była wytwórnia mas bitumicznych, obsługiwana przez operatora, pomocników operatora, kierownika wytwórni oraz inżyniera pomagającego w procesie. Pracownikom zatrudnionych w grupie wytwórni mas bitumicznych przysługiwał dodatek akomodacyjny w kwocie 1.800 zł miesięcznie.