Postanowienie SN z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. II UK 285/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Korzeniowski

w sprawie z wniosku M. P., M. W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. o podleganie ubezpieczeniu społecznemu, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 kwietnia 2018 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy M. W. od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 28 grudnia 2016 r., sygn. akt III AUa (...),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w (...) wyrokiem z 28 grudnia 2016 r. oddalił apelację skarżącego M. W. od wyroku Sądu Okręgowego w P. z 25 września 2015 r., którym oddalono jego odwołanie od decyzji pozwanego z 16 października 2013 r., stwierdzającej, że skarżący nie podlegał ubezpieczeniom społecznym jako pracownik od 15 marca 2012 r. Sąd Okręgowy uznał decyzję pozwanego za prawidłową. Skarżący pomimo sporządzenia na piśmie umowy o pracę, faktycznie nie wykonywał pracy w ramach stosunku pracy na rzecz M. P. Stosunek pracy w ogóle się nie nawiązał. Pewne czynności powinny być uznane jedynie za świadczenie pomocy rodzinnej. Sąd Okręgowy wskazał okoliczności nieprzemawiające za stosunkiem pracy. Sąd Apelacyjny potwierdził to rozstrzygnięcie. W szczególności wskazał na prawną konstrukcję stosunku pracy -art. 22 k.p. Stwierdził, że same dowody z zeznań świadków nie dają podstaw do dokonania ustaleń, jakoby skarżący świadczył pracę w salonie fryzjerskim. Nieregularnie bywał w salonie, zajmował się sprawami technicznymi, wypłacał pracownikom wynagrodzenia oraz niesystematycznie zajmował się dostawami oraz kontaktami z innymi niż dostawcy kontrahentami. Pełnomocnictwo nie było kwestionowane, nie jest jednak równoznaczne z nawiązaniem stosunku pracy. Sytuacja finansowa firmy nie pozwalała na zatrudnienie pracownika z wysokim wynagrodzeniem jakie przyznano skarżącemu. W okresie rzekomego zatrudnienia, skarżący prowadził własną działalność gospodarczą wymagającą zaangażowania. Przeszkodą do podjęcia pracy w salonie fryzjerskim nie był brak formalnych kwalifikacji, jednak pozostaje to bez wpływu na wynik sprawy, wobec niewykazania zaistnienia elementów niezbędnych dla uznania pracowniczego charakteru zatrudnienia.