Postanowienie SN z dnia 17 kwietnia 2018 r., sygn. I UK 267/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania U. S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S. o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 kwietnia 2018 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 9 lutego 2017 r., sygn. akt III AUa (...),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 lutego 2017 r. Sąd Apelacyjny w (...) oddalił apelację ubezpieczonej U. S. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 5 września 2016 r., oddalającego jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. w przedmiocie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy,

Ubezpieczona zaskarżyła powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego: art. 57 i art. 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.; dalej: ustawa o emeryturach i rentach z FUS) w związku z art. 2a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 1778 ze zm.; dalej: ustawa systemowa) i art. 32 Konstytucji RP, przez błędną ich wykładnię polegającą na pominięciu przy wydawaniu wyroku zasady równego traktowania i uznaniu, że ubezpieczonej nie przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy, podczas gdy ubezpieczeni z dużo krótszym stażem pracy, a tym samym krótszym okresem ubezpieczenia i opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, mogą nabyć prawo do renty, o ile przepracowali 5 lat pracy w okresie ostatniego dziesięciolecia, natomiast okoliczność, iż ubezpieczona posiada ponad 29 letni staż pracy, w tym ponad 25 lat okresów składkowych, okazała się nie mieć żadnego znaczenia, co narusza zasadę równego traktowania wobec prawa poszczególnych grup obywateli. Podniosła również zarzut naruszenia prawa procesowego: art. 378 § 1 k.p.c., przez nierozpoznanie sprawy w granicach apelacji, polegające na nierozpoznaniu wszystkich zarzutów apelacji, w tym zarzutu naruszenia art. 30 i art. 32 Konstytucji RP, przez ich niezastosowanie do ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania, przy uwzględnieniu kosztów postępowania kasacyjnego.