Postanowienie SN z dnia 20 marca 2018 r., sygn. III UK 93/17

Sąd Najwyższy nie powinien przyjmować do rozpoznania skargi kasacyjnej poddającej pod rozwagę zagadnienie prawne, w sytuacji, gdy przy wykorzystaniu minimalnej wiedzy prawnej można na nie jednoznacznie odpowiedzieć. W takim przypadku zagadnienie prawne nie charakteryzuje się "istotnością", czyli nie jest doniosłe dla praktyki stosowania prawa, jak również nie wypływa na rozwój określonych instytucji prawnych.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z odwołania R. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K. o wysokość świadczenia, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 marca 2018 r., na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 15 listopada 2016 r., sygn. akt III AUa (...),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od ubezpieczonego na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w (...) wyrokiem z dnia 15 listopada 2016 r. oddalił apelację R. M. wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 listopada 2015 r.

U podstaw rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia. Ubezpieczony urodził się 5 lutego 1950 r., 60 lat ukończył 5 lutego 2010 r. Pierwszy wniosek o wcześniejszą emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach ubezpieczony złożył w dniu 19 lipca 2006 r. Rozpatrując ten wniosek organ rentowy odmówił przyznania emerytury podnosząc, że ubezpieczony nie spełnił wskazanego w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS warunku osiągnięcia 60 lat, a ponadto na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udokumentował 25 lat pracy, w tym 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Wyrokiem z dnia 13 listopada 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił odwołanie ubezpieczonego od zaskarżonej decyzji ZUS.