Postanowienie SN z dnia 13 lutego 2018 r., sygn. V CSK 442/17

Treść art. 887 k.c. jest jednoznaczna i nie budzi wątpliwości. Dla jego zastosowania istotny jest w pierwszej kolejności fakt wyzbycia się zabezpieczenia wierzytelności albo środków dowodowych; ustawodawca nie zawęża przy tym sposobu wyzbycia (zamiennie, niezamiennie, ekwiwalentnie, nieekwiwalentnie, w sposób ekonomicznie uzasadniony, nieuzasadniony w momencie jego dokonywania itp.). Ocena wierzyciela i poręczyciela co do efektywności zabezpieczenia zamiennego nie musi być tożsama; hipotetycznie nawet w przypadku jego większej wartości może być ono nieskuteczne, a następnie wyrządzać szkodę poręczycielowi również pośrednio. W drugiej kolejności konieczne jest wystąpienie szkody w majątku poręczyciela w wyniku powyższej czynności, co łącznie skutkuje odpowiedzialnością wierzyciela względem poręczyciela. W przepisie tym ustawodawca zapewnia ochronę poręczycielowi przed niezależnymi od niego i niekorzystnymi dla niego przesunięciami majątkowymi, których poręczyciel nie akceptował i nie przewidywał w momencie udzielania poręczenia.