Wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2018 r., sygn. V CSK 266/17

Nie jest bezwzględnym warunkiem prawidłowego rozpoznania sprawy przez Sąd drugiej instancji odniesienie się oddzielnie do każdego z zarzutów podniesionych w apelacji. Z ustanowionego w przepisie art. 378 § 1 k.p.c. obowiązku rozpoznania sprawy w granicach apelacji nie wynika konieczność osobnego omówienia przez sąd w uzasadnieniu wyroku każdego argumentu apelacji. Za wystarczające należy uznać odniesienie się do sformułowanych w apelacji zarzutów i wniosków w sposób wskazujący na to, że zostały one przez sąd drugiej instancji w całości rozważone przed wydaniem orzeczenie.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)

SSN Anna Owczarek

SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa H. B. przeciwko A. S. o ochronę dóbr osobistych i zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 marca 2018 r., skargi kasacyjnej Prokuratora Generalnego i Rzecznika Praw Obywatelskich od wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 28 czerwca 2016 r., sygn. akt I ACa ."/16,

uchyla zaskarżony wyrok w części oddalającej apelację pozwanego (punkt 2) oraz rozstrzygającej o kosztach postępowania apelacyjnego (punkt 3) i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w K. pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 lipca 2015 r. Sąd Okręgowy w C. uwzględniając powództwo H. B. zobowiązał pozwanego A. S. do złożenia w terminie czternastu dni od daty uprawomocnienia się wyroku wobec powódki oświadczenia, że zawarte w jego pracy doktorskiej pt. "[...]" informacje na temat W. C. (brata powódki ) wskazujące na to, że W.C.:

- na skutek konwersacji z funkcjonariuszem UB o rodzinie, obietnicy lepszego jedzenia i wcześniejszego opuszczenia bram więzienia zdecydował się na współpracę z UB (Działem Specjalnym)

- został zdekonspirowany na skutek własnej nieostrożności lub nieostrożności komórki w J., a nadto informacje sugerujące, iż więźniowie odnosili się z pogardą do W. C. i to spowodowało jego niechęć do dalszej współpracy oraz, że ludzie, którzy godzili się na współpracę z aparatem bezpieczeństwa - jak W. C. -mogli liczyć na wcześniejsze zwolnienie z więzienia, są nieprawdziwe, nie zostały przez powoda należycie sprawdzone i brak jakichkolwiek podstaw aby traktować je jako fakty znajdujące odzwierciedlenie w dokumentach historycznych.