Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2018 r., sygn. II CSK 191/17

W konstrukcji Verwirkung istotne znaczenie ma wymaganie upływu czasu, w którym uprawniony nie realizuje prawa, oraz wymaganie, aby wystąpiły szczególne okoliczności usprawiedliwiające słuszne przekonanie zobowiązanego, że uprawniony nie będzie dochodził prawa. Szczególne okoliczności uzasadniające przekonanie zobowiązanego, że uprawniony nie będzie dochodził prawa, muszą być tego rodzaju, aby można było na ich podstawie przyjąć, że zobowiązany mógł działać w zaufaniu, iż nie musi się już liczyć z koniecznością zaspokojenia tego prawa. Stosowanie Verwirkung nie jest wykluczone w sytuacji, w której uprawniony nie ma wiedzy o tym, że przysługuje mu dane prawo, jednak nie można do tej instytucji odwołać się, gdy ta niewiedza wynika z nieuczciwego zachowania zobowiązanego, który zataił istnienie prawa wobec uprawnionego lub powinien był wychodzić z założenia, że uprawniony nie wie o swoim prawie.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)

SSN Paweł Grzegorczyk

SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa B. K. przeciwko Zakładowi Przetwórstwa Mięsnego "W." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w [...] o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 stycznia 2018 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 14 grudnia 2016 r.,

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 2700 zł (dwa tysiące siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zamieszkały i prowadzący działalność gospodarczą w Niemczech powód B. K. pozwem z dnia 31 grudnia 2014 r. domagał się zasądzenia od Zakładu Przetwórstwa Mięsnego "W." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w [...] (dalej jako: "W.") kwoty 44 079,70 Euro z ustawowymi odsetkami w wysokości 8% w skali roku od kwoty 42 793,50 Euro od dnia 21 maja 2013 r. oraz w wysokości 5% w skali roku od kwoty 1 286,20 Euro od dnia 21 maja 2013 r. Roszczenie o zapłatę kwoty 42 793,50 Euro wywodził z umowy o świadczenie usług doradczych (Beratervertrag) z dnia 14 marca 2007 r. (dalej jako: "umowa z dnia 14 marca 2007 r."), zawartej między powodem a W.. Kwota ta miała stanowić prowizję należną za 2011 r. w wysokości 10% przychodów uzyskanych przez W. od jej kontrahenta K. GmbH & Co. KG w D. (Niemcy) (dalej jako: "K.") w wykonaniu umowy o dzieło (Werkvertrag) łączącej W. i K. Roszczenia o zapłatę kwoty 1 286,20 Euro dochodził natomiast tytułem zwrotu kosztu wynagrodzenia jego pełnomocnika w postępowaniu przedsądowym.