Postanowienie SN z dnia 23 czerwca 2017 r., sygn. II CSK 41/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marta Romańska

w sprawie z powództwa A. S. przeciwko (...) Zakładowi Ubezpieczeń (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 czerwca 2017 r., na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 7 lipca 2016 r., sygn. akt I ACa (...),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398 § 1 k.p.c). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do tych przesłanek (art. 398 § 2 k.p.c), gdyż tylko wtedy może być osiągnięty cel wymagań przewidzianych w art. 398 § 2 k.p.c. Rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym, o których jest mowa w art. 398 § 1 k.p.c.