Wyrok SN z dnia 21 marca 2017 r., sygn. I CSK 447/15

1. Desuetudo należy zdefiniować jako powszechną, trwającą dłuższy czas, ogólnie aprobowaną praktykę nierespektowania określonej normy prawnej przez ogół podmiotów stosujących prawo, prowadzącą do utraty mocy obowiązującej tej normy. O zaistnieniu desuetudo nie świadczy natomiast niestosowanie normy przez określonego adresata lub nawet szersze grono adresatów, gdyż zachowanie takie może stanowić formę naruszenia tej normy wskutek błędnego przeświadczenia o jej nieobowiązywaniu.

2. Właściciel nieruchomości, który w okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie uchwały o utworzeniu obszaru ograniczonego użytkowania wystąpił z roszczeniem przewidzianym w art. 129 ust. 2 p.o.ś., może domagać się naprawienia szkody spowodowanej ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości wynikającym wyłącznie z tej uchwały.

3. Rozbieżności poglądów w orzecznictwie sądów administracyjnych, organów administracji oraz jednolity pogląd sądownictwa powszechnego i Sądu Najwyższego co do daty końcowej obowiązywania rozporządzenia nr 50 z dnia 7 sierpnia 2007 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla P. w W. zaprzeczają możliwości stosowania instytucji desuetudo do tego aktu prawnego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Anna Owczarek (przewodniczący)

SSN Władysław Pawlak

SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa T. G. przeciwko P. w W. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 marca 2017 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 5 grudnia 2014 r., sygn. akt I ACa (...),

1) oddala skargę kasacyjną;

2) nie obciąża powoda obowiązkiem zwrotu postępowania kasacyjnego na rzecz pozwanego kosztów

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Okręgowego w W. oddalającego powództwo o zasądzenie kwoty 76 000 zł tytułem odszkodowania za zmniejszenie wartości nieruchomości wskutek utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla P. w W.