Wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. II UK 238/14

Jeżeli agencja pracy tymczasowej zarejestrowana w Polsce prowadzi działalność przez wysyłanie pracowników zatrudnionych w Polsce do innego kraju Unii, w którym ich praca jest wykorzystywana tam przez pracodawców użytkowników, to obowiązuje ją także art. 67¹ § 2, pkt 3 k.p.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący)

SSN Piotr Prusinowski (sprawozdawca)

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

w sprawie z wniosku P. Sp. z o.o. z siedzibą we W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. przy udziale zainteresowanych: A.P., A. S., B. P. o wydanie zaświadczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 kwietnia 2016 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 23 stycznia 2014 r.,

I. oddala skargę kasacyjną,

II. zasądza od organu rentowego na rzecz P. Spółki z o.o. we W. 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 23 stycznia 2014 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego we W. z dnia 24 maja 2013 r. oraz poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i nakazał organowi rentowemu wydanie zaświadczeń potwierdzających, że zainteresowani A. P., A. S. i B. P. podlegali polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych w czasie wykonywania pracy na terenie Francji.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że Spółka "P." złożyła wnioski o poświadczenie dokumentów o ustawodawstwie właściwym dla ww. pracowników firmy w związku z czasowym delegowaniem ich do pracy na terytorium Francji we wskazanych okresach. "P." jest agencją pracy tymczasowej. Zajmuje się m.in. działalnością związaną z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników, udostępnianiem wykwalifikowanych pracowników przedsiębiorstwom z krajów Unii Europejskiej w branżach: budowlanej, konstrukcyjnej oraz turystycznej. Prowadzi w tym celu działalność rekrutacyjną, logistyczną i administracyjną. Zainteresowani zostali zatrudnieni w spółce na podstawie umów o pracę zawartych na czas określony: od 3 stycznia do 1 kwietnia 2012 r. (A. S.), od 16 stycznia do 18 marca 2012 r. i od 19 marca do 15 kwietnia 2012 r. (B. P.), od 30 stycznia do 30 czerwca 2012 r. (A. P.). Zostali zgłoszeni do ubezpieczeń jako pracownicy. Zgodnie z umową o pracę, zainteresowani zostali wysłani na terytorium Francji w celu wykonywania tam prac elektrycznych. Spółka we wniosku o poświadczenie formularza A1 dla zainteresowanych wskazała, że z tytułu działalności prowadzonej w Polsce uzyskała obroty na poziomie 12%, że zatrudnia na terenie Polski 113 pracowników oraz realizuje w kraju 12 umów z kontrahentami (stan na 30 listopada 2011 r.). Natomiast 160 osób oddelegowanych do pracy za granicą jest zatrudnionych w celu realizacji 31 umów. Sąd pierwszej instancji, po dokonaniu oceny materiału dowodowego przyjął, że spółka "P." na dzień delegowania zainteresowanych osiągnęła średnie obroty z okresu 12 miesięcy prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na poziomie 12%. Wykazane przez nią dane we wniosku o poświadczenie formularzy A1 złożonych od 2010 r. wskazują, że przychody z działalności w kraju spadły, bowiem na dzień 30 sierpnia 2010 r. i wynosiły 31%, na dzień 31 grudnia 2010 r. wynosiły 18%, zaś na dzień 30 czerwca 2011 r. -12%. W okresie od stycznia do marca 2012 r. obrót osiągany przez firmę z działalności w Polsce utrzymywał się na poziomie 12%. Spółka w okresie od stycznia 2011 r. do lipca 2012 r. zatrudniała (na podstawie umów o pracę, zleceń i umów o dzieło) w miesiącu od 115 do 154 osób. Liczba osób wykonujących pracę w kraju i zgłoszonych do ubezpieczenia społecznego jest niższa od danych wykazanych przez spółkę we wniosku o świadczeniach, gdzie do liczby pracowników w kraju wliczano również osoby niezgłoszone do ubezpieczeń (w tym studentów w wieku do 26 lat oraz osoby wykonujące umowy o dzieło). Spółka "P." przedstawiła nowy wykaz obrotów osiąganych w Polsce i za granicą za okres od stycznia 2011 r. do 31 lipca 2012 r., w którym przedstawiła ilość pracowników zatrudnionych w Polce i w krajach Unii Europejskiej oraz wykazała wyższe dochody osiągane w Polsce. Z przedłożonych przez spółkę dokumentów wynika, że w okresie od stycznia 2011 r. do lipca 2012 r. w krajach Unii Europejskiej realizowała średnio od 25 do 51 kontraktów w stosunku miesięcznym, gdy w tym samym czasie w kraju dochodziło do realizowania od 2 do 12 kontraktów. W tym okresie delegowała do pracy w krajach unijnych od 100 do 254 osób, gdy w tym czasie w Polsce zatrudniała od 12 do 117 osób. Jednocześnie spółka wskazała, że w ww. okresie zatrudniała w Polsce, w oparciu o umowy o pracę i o umowy cywilnoprawne, od 115 do 154 pracowników. Zmianę uzasadniła błędnym rozliczeniem obrotów wygenerowanych w kraju i za granicą. Zgodnie ze złożonymi oświadczeniami do obrotów firmy w kraju zaliczyła część przychodu z faktur za granicą, motywując to tym, że są to czynności z tytułu działalności rekrutacyjnej, logistycznej i administracyjnej pracowników wykonywane w kraju w ramach umów na udostępnienie personelu za granicę zawartych z pracodawcami użytkownikami we Francji i w Niemczech. Spółka w deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7 wskazała za rok 2011 sprzedaż na terenie kraju, która stanowi 8,3% sprzedaży łącznej (tj. w kraju i poza granicami kraju) oraz za okres od stycznia 2011 r. do kwietnia 2012 r. - na poziomie 11%. W roku 2011 r. sprzedaż w kraju opiewała na kwotę 2.047,585 zł, sprzedaż poza krajem opiewała na kwotę 22.604.601 zł; w roku 2012 r. sprzedaż na ternie kraju wyniosła 832.589 zł, zaś poza ternem kraju - 6.712.375,00 zł.