Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. II PK 308/14

Kierowcy mają prawo do należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem zadania służbowego ustalanych na zasadach określonych w przepisach ustawowych, w tym wypadku w art. 77⁵ § 3-5 k.p. w związku art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców, czyli do ryczałtów za noclegi według stawek określonych w § 9 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Beata Gudowska

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

w sprawie z powództwa Stowarzyszenia "Towarzystwo L." w P. działającego na rzecz W. B. przeciwko H. Sp. z o.o. z siedzibą w S. o zapłatę ryczałtu za nocleg, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 stycznia 2016 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 22 maja 2014 r.,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 900 (dziewięćset) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Stowarzyszenie "Towarzystwo L." działając na rzecz pracownika W. B. wystąpiło z pozwem przeciwko H. z ograniczoną odpowiedzialności o zapłatę 27.500 zł z tytułu niewypłaconych ryczałtów za noclegi krajowe i zagraniczne w okresie od 1 kwietnia 2010 r. do 18 lutego 2011 r. Wyrokiem z dnia 28 października 2013 r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego zwrot kosztów zastępstwa procesowego. Sąd ten ustalił, że powód był zatrudniony przez stronę pozwaną w okresie objętym pozwem na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego i odbywał w tym czasie podróże w transporcie międzynarodowym. Powód oprócz wynagrodzenia za pracę otrzymywał od pozwanego dietę w kwocie 42 euro za każdy dzień pobytu za granicą. W trakcie podróży spędzał noce w kabinie samochodu ciężarowego przystosowanej do odbywania noclegów. U pozwanego, jako pracodawcy zatrudniającego ponad 20 pracowników obowiązywał regulamin wynagradzania, którego § 11 określał prawo kierowców do ekwiwalentu pieniężnego na pokrycie kosztów pobytu za granicą, który przysługiwał na pokrycie kosztów wyżywienia oraz noclegu. Pomimo nazwania go w umowie o pracę "dietą" był rozumiany przez wszystkich kierowców jako ryczałt na całościowe i zupełne całkowite wynagrodzenie wszelkich wydatków na trasach kierowców transportu międzynarodowego.