Wyrok SN z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. I PK 213/14

Art. 25¹ k.p. nie ma zastosowania, gdy ustawa w sposób wyczerpujący wskazuje okoliczności, w których strony mogą zawrzeć umowę o pracę na czas określony. Art. 13 ust. 1 ustawy antykryzysowe nie zmienia tej zasady.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Zbigniew Myszka

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

w sprawie z powództwa A. M. przeciwko Szpitalowi Wojewódzkiemu [...] o ustalenie zatrudnienia na czas nieokreślony, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 kwietnia 2015 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. z dnia 7 marca 2014 r.,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W pozwie z 5 maja 2013 r., skierowanym przeciwko Szpitalowi Wojewódzkiemu [...], powódka A. M. wniosła o ustalenie, że pozostaje z pozwanym w stosunku pracy na czas nieokreślony oraz o zasądzenie kosztów procesu. W odpowiedzi na pozew pozwany Szpital wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu. Na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2013 r., pełnomocnik powódki zmodyfikował żądanie, wnosząc o ustalenie, że z dniem 23 sierpnia 2011 r. umowa o pracę powódki uległa przekształceniu w umowę o pracę na czas nieokreślony. Pełnomocnik pozwanego konsekwentnie wnosił o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z 9 sierpnia 2013 r., Sąd Rejonowy oddalił powództwo i zasądził od powódki na rzecz pozwanego 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.