Wyrok SN z dnia 18 lutego 2015 r., sygn. III UK 104/14

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło (przewodniczący)

SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)

SSN Dawid Miąsik

w sprawie z odwołania Z.S od decyzji Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w S. o prawo do renty rodzinnej po zmarłym mężu J. S., po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 lutego 2015 r., skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17 grudnia 2013 r.,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. nie obciąża Z. S. kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2013 r. Sąd Okręgowy, Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w S. oddalił odwołania ubezpieczonej Z.S. od decyzji Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w S. z dnia 12 kwietnia 2010 r. oraz z dnia 25 stycznia 2013 r.

W pierwszej z zaskarżonych decyzji organ rentowy po dokonaniu z urzędu ponownego ustalenia prawa ubezpieczonej do renty rodzinnej po zmarłym mężu, unieważnił własną decyzję z dnia 23 września 2004 r., na podstawie której przyznano ubezpieczonej prawo do wojskowej renty rodzinnej bezterminowo, z uwagi na to, że prawo do tego świadczenia w chwili wydania decyzji nie istniało, a decyzja została wydana bez podstawy prawnej i w konsekwencji wstrzymał z dniem 1 maja 2010 r. wypłatę wojskowej renty rodzinnej. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wyjaśnił, że rozpatrując wniosek Z. S. z dnia 28 października 2004 r. kierowano się przepisami nieobowiązującej ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139 ze zm.) i na tej podstawie uznano, że prawo ubezpieczonej do renty rodzinnej z tytułu wychowywania dziecka uczącego się istniało do dnia ukończenia przez dziecko 20 roku życia, tj. do dnia 25 czerwca 1999 r. W powyższym okresie obowiązywała jednak ustawa z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 ze zm.) i zgodnie z jej art. 24 przyznając rentę rodzinną powinno się kierować zasadami określonymi w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.). Zgodnie z art. 70 ust. 2 powyższej ustawy prawo do renty rodzinnej nabywa wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się niezdolna do pracy po śmierci męża nie później niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub zaprzestania wychowywania dzieci uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęły 16 lat, a jeśli się kształcą w szkole 18 lat. Zatem biorąc powyższe pod uwagę organ rentowy stwierdził, że ubezpieczona ukończyła 50 lat życia po upływie 6 lat, 10 miesięcy i 20 dni od ukończenia 18 roku życia przez młodsze dziecko, nie spełniając tym samym przesłanek nabycia prawa do renty rodzinnej. W drugiej decyzji organ rentowy podtrzymał swoje stanowisko z pierwszej decyzji, argumentując je wydaniem decyzji z 2004 r. z rażącym naruszeniem prawa.