Wyrok SN z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. II UK 104/14

W świetle obowiązującego prawa brak uzasadnionych podstaw do przyjęcia, że oprócz kryterium pełnienia służby w organie bezpieczeństwa Polski Ludowej, doniosłość prawną dla ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego ma przesłanka w postaci rodzaju wykonywanych przez funkcjonariusza zadań w tym organie.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący)

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

SSA Bohdan Bieniek

w sprawie z wniosku E. B. przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie o wysokość emerytury policyjnej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 24 lutego 2015 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 5 grudnia 2013 r.,

1) oddala skargę kasacyjną ;

2) zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 28 września 2012 r. oddalił odwołanie E. B. od decyzji Zakładu Emerytalno - Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie z dnia 22 października 2009 r., ponownie ustalającej wysokość jej emerytury policyjnej na kwotę 1.792,87 zł.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że ubezpieczona nabyła prawo do emerytury policyjnej na podstawie decyzji z dnia 9 czerwca 1998 r. Do wysługi emerytalnej zaliczono jej 21 lat, 7 miesięcy i 2 dni służby w Policji i w Urzędzie Ochrony Państwa. W dniu 14 maja 2009 r. Instytut Pamięci Narodowej w trybie art. 13a ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 667 ze zm.; dalej jako: "ustawa zaopatrzeniowa") przedstawił informację o przebiegu służby E. B., z której wynikało, że w okresie od 1 listopada 1976 r. do 31 lipca 1990 r. pełniła ona służbę w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 1388; dalej jako: "ustawa lustracyjna"), tj. w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych - Biurze "B" oraz Departamencie I. Na podstawie tej informacji organ rentowy zaskarżoną decyzją ustalił ponownie wysokość emerytury odwołującej się, przyjmując że okres od 1 listopada 1976 r. do 31 lipca 1990 r., tj. 13 lat i 9 miesięcy, jest okresem służby, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1b ustawy zaopatrzeniowej, za której każdy rok emerytura wynosi 0,7% podstawy jej wymiaru zgodnie z art. 15b ust. 1 pkt 1 tej ustawy.