Wyrok SN z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. III CSK 79/13

1. Zamieszczenie w Internecie informacji o fakcie nie oznacza, iż jest on powszechnie znany w rozumieniu art. 228 § 1 k.p.c. i jako taki nie wymaga dowodu.

2. Przyjęcie, że poszkodowany przyczynił się do powstania szkody wymaga przede wszystkim stwierdzenia istnienia po jego stronie obowiązku określonego działania lub zaniechania oraz normalnego związku przyczynowego między wskazanym przez sąd zachowaniem poszkodowanego a szkodą.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Antoni Górski (przewodniczący)

SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)

SSN Hubert Wrzeszcz

w sprawie z powództwa J. S. i B. S. przeciwko Gminie S. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 stycznia 2014 r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 2 października 2012 r.,

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 2 w części oddalającej apelację powodów, w punkcie 1 w części orzekającej o kosztach procesu oraz w punkcie 3 rozstrzygającym o kosztach postępowania apelacyjnego i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 29 lutego 2012 r. zasądził od pozwanej Gminy na rzecz powodów kwotę 52 650 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 25 sierpnia 2010 r. i oddalił powództwo w pozostałej części. W sprawie ustalone zostało między innymi, że powodowie, którzy nosili się z zamiarem kupna nieruchomości o przeznaczeniu budowlanym, skorzystali z oferty kupna działki budowlanej o pow. 1500 m.kw. w B. W dniu 15 września 2003 r., na dzień przed planowanym terminem transakcji, zbywająca złożyła w pozwanej Gminie wniosek o wydanie zaświadczenia mającego potwierdzić przeznaczenie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Wniosek został przekazany do załatwienia pracownikowi strony pozwanej, starszemu specjaliście do spraw budownictwa, gospodarki komunalnej i drogownictwa, który w tym samym dniu sporządził, podpisał, opatrzył pieczęciami pozwanej Gminy oraz swoją imienną i wydał zaświadczenie stwierdzające, że zgodnie z postanowieniami planu zagospodarowania gminy C., przedmiotowa nieruchomość jest przeznaczona na cele zabudowy jednorodzinnej i zagrodowej oraz nieuciążliwe usługi. Powyższe zaświadczenie zbywający załączyli do aktu notarialnego sporządzonego w dniu 16 września 2003 r., na mocy którego powodowie kupili przedmiotową nieruchomość za cenę 32 000 zł. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obowiązującym w dacie zawarcia umowy jak i w chwili obecnej, nieruchomość ta jest położona na terenie o przeznaczeniu wykluczającym jej zabudowę. Według danych z rejestru gruntów oraz z księgi wieczystej stanowi ona grunty rolne. Przed zawarciem umowy kupna powodowie nie sprawdzali przeznaczenia działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ani nie zapoznali się z danymi z rejestru gruntów i księgi wieczystej. O tym, że nieruchomość nie może być zabudowana dowiedzieli się w 2008r., kiedy zamierzali ją zabudować.