Wyrok SN z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. I UK 198/13

To, że świadczenia niewypłacone osobom, o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. , K 2/12 (Dz.U. z 2012 r., poz. 1285) powinny być wyrównane, nie oznacza odpowiedzialności organu rentowego przewidzianej w art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach ani nie implikuje obowiązku organu odwoławczego przewidzianego w art. 118 ust. 1a in fine. Przepisy te mają wyłączne zastosowanie w wypadkach niedopełnienia przez organ rentowy obowiązku wydania decyzji w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej niezbędnej okoliczności. Tylko tak mogą być te przepisy traktowane w powiązaniu z przepisami regulującymi postępowanie przed organem rentowym i postępowanie odwoławcze oraz zakres uwzględniania w nim nowych faktów i dowodów. Uwzględniając przedmiot ustawy nie chodzi o ustalenie odpowiedzialności organu rentowego na podstawie art. 417¹ § 2 k.c., jak też nie jest możliwe odczytanie art. 118 jako regulacji na wypadek popełnienia przez organ rentowy błędu wskutek niewłaściwego stosowanie prawa. Zwłoka w rozpatrzeniu żądania w trybie postępowania o świadczenie emerytalno-rentowe nie jest objęta przepisem art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przewidującym własną sankcję wypłaty świadczeń za trzy lata wstecz od zgłoszenia ponownego wniosku.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Beata Gudowska (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSA Magdalena Kostro-Wesołowska

w sprawie z odwołania S. D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o wypłatę emerytury, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 3 grudnia 2013 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 17 stycznia 2013 r.,

1. uchyla zaskarżony wyrok w pkt. II,

2. oddala skargę kasacyjną w pozostałym zakresie.