Wyrok SN z dnia 7 lutego 2013 r., sygn. II CSK 234/12

Uprzednie uznanie przez Sąd odwoławczy, że faktyczną postawą żądania powodów jest okoliczność niewykonania przez pozwaną zastrzeżonych w umowie przyłączy sieci wodnej wyklucza poprawność oceny prawnej tego Sądu, iż powodowie wywodzą swoje roszczenie powołując się na wadę rzeczy, a ich żądanie należy kwalifikować jako żądanie oparte o przepisy regulujące odpowiedzialność z tytułu rękojmi za wady, a w konsekwencji podlegające ocenie w kontekście zachowania terminu zawitego dochodzenia roszczeń z tytułu rękojmi.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Dariusz Dończyk

SSA Monika Koba

w sprawie z powództwa K. M. i Z. M. przeciwko A. S. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2013r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 23 listopada 2011 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd I instancji uwzględnił w części powództwo o zapłatę, zasądzając od pozwanej na rzecz powodów kwotę 92.643 zł z odsetkami ustawowymi.

W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd ten dokonał ustaleń, że umową z dnia 14 marca 2007 r. pozwana przeniosła na powodów własność dwóch działek, zobowiązując się zarazem w tej umowie, że do dnia 31 grudnia 2007 r. doprowadzi do granic obu przedmiotowych działek na własny koszt sieć wodną i wodno-kanalizacyjną. Wystawiła też weksle na rzecz powodowych nabywców tytułem zabezpieczenia powyższego zobowiązania. Nadto Sąd ten uznał, że cena zapłacona przez powodów za obie działki oscyluje w granicach ceny działki uzbrojonej, a okolicznością bezsporną jest to, że pozwana nie wykonała zobowiązania umownego doprowadzenia do granic działek sieci wodnej i wodnokanalizacyjnej.