Wyrok SN z dnia 9 marca 2012 r., sygn. I CSK 282/11

Dziecko, które urodziło się martwe, może być uznane za „zmarłego” w rozumieniu art. 446 § 4 k.c.

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)

SSN Jan Górowski

SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa K. B. i G. B. przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w Warszawie o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 marca 2012 r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 lutego 2011 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powodowie - K. B. i G. B. wnieśli o zasądzenie od pozwanego Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Spółki Akcyjnej w Warszawie na rzecz powódki kwoty 150 000 zł, a na rzecz powoda kwoty 100 000 zł tytułem zadośćuczynienia w związku ze śmiercią ich córki M. B., która nastąpiła na skutek wypadku komunikacyjnego. Jako podstawę swojego roszczenia powodowie wskazali art. 446 § 4 k.c.

Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 22 września 2010 r., częściowo uwzględnił powództwo, zasądzając na rzecz powódki kwotę 100 000 zł a na rzecz powoda kwotę 67 000 zł, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił. Sąd ten ustalił, że w dniu 5 października 2008 r. miał miejsce wypadek komunikacyjny, którego sprawcą był P. M. Powódka była wówczas w 34 tygodniu ciąży. Na skutek obrażeń doznanych w wypadku, mimo przeprowadzenia cesarskiego cięcia, córka powodów M. B. urodziła się martwa. Ciąża i jej rozwój przebiegały prawidłowo. Córka powodów w chwili śmierci osiągnęła zdolność do samodzielnego życia poza organizmem matki. Powodowie bardzo przeżyli śmierć dziecka. Powódka początkowo znajdowała się w stanie szoku. Przez kilka miesięcy stosowała leki psychotropowe i nie wróciła do pracy. Stan psychiczny powodów poprawił się dopiero po narodzinach syna w styczniu 2010 r. Sąd uznał, że żądanie powodów znajduje oparcie w art. 446 § 4 k.c., gdyż życie i zdrowie nienarodzonego dziecka powodów było chronione przez prawo i powinno ono zostać potraktowane jak najbliższy członek rodziny w rozumieniu art. 446 § 4 k.c. Sąd Okręgowy wskazał, że w wyniku śmierci dziecka nienarodzonego powodowie niewątpliwie doznali szkody niemajątkowej, co uzasadnienia przyznanie im zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.