Wyrok SN z dnia 2 grudnia 2011 r., sygn. IV KK 202/11

Przestępstwem trwałym są działania polegające na wytworzeniu i utrzymywaniu przez sprawcę takiego stanu, który od jego powstania aż do chwili zakończenia jest tym samym przestępstwem w każdym momencie jego trwania. Ten stan bezprawia spowodowany jest jednym czynem, a nie powtarzającymi się wieloma zamachami na określone dobro prawne. Stan ten może zostać przerwany przez samego sprawcę lub inną osobę bądź poprzez zastosowanie środków prawnych.

W ujęciu przepisu art. 52 pkt 2 ustawy - Prawo łowieckie czynność sprawcza polega na „wejściu w posiadania”, tj. dysponowaniu lub władaniu trofeami zwierzęcia wcześniej bezprawnie uzyskanego przez inną osobę. Przestępstwo jest dokonane z chwilą „wejścia w posiadanie”, natomiast następcze dysponowanie lub władanie nie stwarza stanu bezprawia, konstytuującego przestępstwo trwałe. Tak więc przestępstwo z art. 52 pkt 2 ustawy - Prawo łowieckie nie ma charakteru przestępstwa trwałego.