Postanowienie SN z dnia 31 maja 2011 r., sygn. V KK 398/10

Stan po użyciu środka podobnie działającego do alkoholu jest równoznaczny jedynie ze znajdowaniem się tego środka w organizmie. Natomiast jego użycie nie oznacza jeszcze realnego wpływu zażytego środka na zdolności psychomotoryczne kierowcy.

Z uzasadnienia:

„Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Kasację w zakresie zarzutów dotyczących rozstrzygnięcia Sądu odwoławczego zawartego w pkt. 1 wyroku sądu odwoławczego należało uznać za niedopuszczalną. W tym zakresie mamy bowiem do czynienia z prawomocnym rozstrzygnięciem w sprawie o wykroczenie. Zgodnie z treścią art. 110 § 1 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia kasację w sprawach o wykroczenia może wnieść wyłącznie Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich, a w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych także Naczelny Prokurator Wojskowy. W kontekście tego przepisu wskazać należało, że „sprawą o wykroczenie” jest nie tylko sprawa prowadzona w trybie przewidzianym w kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia, ale także sprawa prowadzona na podstawie przepisów kodeksu postępowania karnego, jeżeli ostatecznie dojdzie tu do wydania orzeczenia uznającego czyn za wykroczenie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2010 r., III KZ 29/10, LEX nr 583869). Z tego względu kasację w tym zakresie należało pozostawić bez rozpoznania.