Wyrok SN z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. V KK 110/11

Przepis art. 343 § 2 pkt 1 k.p.k., przewidując możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary także w innych wypadkach niż wskazane w art. 60 § 1 - 4 k.k., nie wyłącza stosowania przy owym nadzwyczajnym złagodzeniu dalszych przepisów zawartych w art. 60 k.k., a więc tych, które regulują już same zasady nadzwyczajnego złagodzenia poszczególnych kar.

W sytuacji, gdy ustawa zakłada alternatywne zagrożenie karami z art. 31 pkt. 1 - 3 k.k., stosownie do wskazanego art. 60 § 7 k.k., nie można zastosować nadzwyczajnego złagodzenia kary przez orzeczenie najłagodniejszej z nich poniżej dolnej granicy owej kary, a jedynie przez całkowite odstąpienie od orzeczenia jakiejkolwiek z przewidzianych alternatywnie kar i ograniczenie się do orzeczenia środka karnego.

Jeżeli wniosek o skazanie bez rozprawy wskazuje na nadzwyczajne złagodzenie kary niezgodne z przepisami karno-materialnymi sugerując np. wymiar kary, który w danej sytuacji nie może być orzeczony, sąd nie powinien uwzględniać takiego wniosku, chyba że dojdzie do jego modyfikacji na posiedzeniu. Gdyby to nie nastąpiło, sąd powinien skierować sprawę na rozprawę.