Wyrok SN z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. V KK 281/10

O zaistnieniu sytuacji opisanej w art. 5 § 2 k.p.k. można mówić tylko wówczas, gdy pomimo podjęcia starań, nie zgromadzono dowodów, które pozwoliłyby na usunięcie istniejących w sprawie wątpliwości. Sąd okręgowy natomiast stwierdzając, że ma wątpliwości co do tego, czy urządzenie, za pomocą którego przeprowadzono badanie trzeźwości oskarżonego, było w pełni sprawne, nie podjął próby przeprowadzenia jakichkolwiek dowodów, które usunęłyby te wątpliwości.

Z uzasadnienia:

„Kasacja jest zasadna, w szczególności w zakresie, w jakim skarżący podnosi zarzut obrazy art. 7 k.p.k. Bezsprzecznie bowiem Sąd Odwoławczy wydając w sprawie orzeczenie reformatoryjne nie brał pod uwagę wszystkich przeprowadzonych w sprawie dowodów. Co więcej, Sąd ten, zarzucając orzeczeniu pierwszoinstancyjnemu, że zostało wydane z naruszeniem art. 5 § 2 k.p.k. sam wyrokował w sposób rażący naruszając zasadę in dubio pro reo.