Wyrok SN z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. II PK 17/11

1.Dodatkowe wynagrodzenie radcy prawnego zatrudnionego przez pracodawcę niebędącego państwową jednostką sfery budżetowej (art. 24⁴ ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, jednolity tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.) stanowi wynagrodzenie za pracę, do którego ma zastosowanie art. 291 § 1 k.p.

2.Zawezwanie do próby ugodowej na podstawie art. 185 § 1 k.p.c., w którym pracownik domaga się wyrównania wynagrodzenia za pracę i jego pochodnych w zakreślonym przedziale czasowym i w ściśle oznaczony sposób, przerywa bieg przedawnienia tego roszczenia (art. 295 § 1 k.p.).

Przewodniczący SSN Roman Kuczyński, Sędziowie SN: Zbigniew Korzeniowski, Romualda Spyt (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 lipca 2011 r. sprawy z powództwa Alicji C. przeciwko Grupie L. SA w G. o wynagrodzenie, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 25 sierpnia 2010 r. [...]

I. uchylił zaskarżony wyrok w pkt I w zakresie roszczeń dotyczących wyrównania wynagrodzenia i jego pochodnych według 20 grupy zaszeregowania oraz dodatkowego wynagrodzenia z tytułu kosztów zastępstwa sądowego, a także w pkt II w całości i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Apelacyjnemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku do ponownego rozpoznania,

II. oddalił skargę kasacyjną w pozostałym zakresie,

III. pozostawił Sądowi Apelacyjnemu w Gdańsku rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 marca 2010 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni oddalił powództwo Alicji C. przeciwko grupie L. SA w G. o wynagrodzenie. Sąd Okręgowy ustalił, że powódka była zatrudniona u strony pozwanej od 1 października 1986 r. do 5 maja 2003 r. na stanowisku radcy prawnego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Do zakresu obowiązków powódki należało między innymi wykonywanie całokształtu obsługi prawnej pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (jednolity tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.). W okresie zatrudnienia powódka zastępowała pozwaną Spółkę przed sądami, także w postępowaniach egzekucyjnych. Wszystkie prowadzone przez nią sprawy zostały zakończone, a większość wpłat dokonana została przez dłużników do 31 grudnia 1994 r. Na dzień 31 grudnia 1999 r. nie występowały nieuregulowane bądź umorzone w postępowaniu egzekucyjnym należności. W dniu 27 września 2000 r. powódka skierowała pismo do pracodawcy, w którym stwierdziła, że wynagrodzenie radców prawnych zatrudnionych w Rafinerii nie odpowiada wymaganiom wynikającym z przepisu art. 224 § 1 ustawy o radcach prawnych i jest niższe niż wynagrodzenie przewidziane dla stanowiska głównego specjalisty.