Postanowienie SN z dnia 28 lipca 2010 r., sygn. II KK 27/10

Wskazane w art. 105 § 2 k.k. wyłączenie przedawnienia karalności odnosi się tylko do tych czynów, których znamieniem ustawowym jest aktualnie ciężki uszczerbek na zdrowiu, zaś uprzednio było nim ciężkie uszkodzenie ciała. Czyn zabroniony kwalifikowany przez następstwo zachodzi zaś wtedy, gdy po realizacji wszystkich znamion typu podstawowego powstaje określony w ustawie skutek, z którym związana jest surowsza odpowiedzialność karna. Wyższa karalność tych czynów jest uzależniona od wystąpienia „dalszego” elementu, wynikłego jednak już po realizacji znamion typu podstawowego i stąd też - przy tego typach przestępstw - zachowanie sprawcze prowadzące do wywołania określonej postaci uszczerbku na zdrowiu nie należy do znamion czynu.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Ewa Strużyna (przewodniczący) SSN Małgorzata Gierszon (sprawozdawca) SSA del. do SN Piotr Mirek Protokolant Anna Janczak przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Barbary Nowińskiej,

w sprawie Ireneusza Dariusza K. oskarżonego z art. 158 § 3 k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 28 lipca 2010 r., kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść oskarżonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 14 grudnia 2009 r., zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 27 maja 2008 r.,

1. oddala kasację;

2. obciąża Skarb Państwa kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego;

3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz: adw. Grzegorza M. Kancelaria Adwokacka w W. i adw. Jana B. - Kancelaria Adwokacka w W. po 732 (siedemset trzydzieści dwa) zł w tym 22 % podatku VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego przed Sądem Najwyższym.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 maja 1983 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej wszczął śledztwo w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci Grzegorza P.

W toku tego śledztwa w dniu 27 sierpnia 1983 r. Prokurator Prokuratury Wojewódzkiej w W. zarzucił Ireneuszowi K. popełnienie występku z art. 158 § 3 k.k. z 1969 r., polegającego na tym, że w dniu 12 maja 1983 r. w W. wziął udział w pobiciu Grzegorza P., które doprowadziło do powstania u pokrzywdzonego ciężkich obrażeń ciała „skutkujących jego zgonem” (k. 654 w/w akt). Taki też zarzut postawiono Ireneuszowi K. w akcie oskarżenia wniesionym do Sądu Wojewódzkiego w W. w dniu 23 grudnia 1983 r. (k. 3 t. XIIIa). Postanowieniem z dnia 24 stycznia 1984 r. tego Sądu sprawa ta na podstawie art. 299 § 1 k.p.k. z 1969 r. została zwrócona prokuratorowi (k. 212 t. XIIIa w/w akt),który aktem oskarżenia z 7 maja 1984 r. oskarżył Ireneusza K. już tylko o popełnione na osobie Grzegorza P. przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. z 1969 r. którym „naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszkodzenia ciała”(k. 5 t. XIV w/w akt).