Wyrok SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. II PK 106/10

Ustanowienie w umowie społecznej powszechnej dziesięcioletniej gwarancji trwałości stosunków pracy wszystkich pracowników objętych treścią tego porozumienia, pod rygorem zapłaty odszkodowania w wysokości stanowiącej iloczyn miesięcy kalendarzowych liczonych od dnia rozwiązania stosunku pracy do końca okresu gwarancyjnego oraz wynagrodzenia miesięcznego, pozostaje w rażącej kolizji z regułami zawierania nazwanych i nienazwanych porozumień prawa pracy. Pozwala to na weryfikację zakresu i wysokości dodatkowych nadzwyczajnych przywilejów pracowniczych na podstawie klauzul generalnych z art. 8 k.p.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Romualda Spyt (przewodniczący) SSN Zbigniew Korzeniowski SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Adama M. przeciwko E. S.A. z siedzibą w G. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 listopada 2010 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w G. z dnia 9 listopada 2009 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w G. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2009 r. Sąd Apelacyjny - III Wydział Pacy i Ubezpieczeń Społecznych w G. oddalił apelację pozwanej E. S.A. w G. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pacy i Ubezpieczeń Społecznych w G. z siedzibą w G. z dnia 22 lipca 2009 r., zasądzającego od pozwanej na rzecz powoda Adama M. kwotę 412.800 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 31 lipca 2008 r. do dnia zapłaty (pkt I wyroku) oraz kwotę 27.857 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7.217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt II wyroku), oraz nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 8.000 zł (pkt III wyroku).

W sprawie tej ustalono, że w pozwanej Spółce obowiązywała zawarta w dniu 30 grudnia 2004 r. pomiędzy pozwaną a związkami zawodowymi działającymi w spółkach wchodzących w skład skonsolidowanej grupy G-8 oraz innymi partnerami społecznymi, Umowa Społeczna nr 4/1-G8/2004 dotycząca zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji spółek tworzących G-8 (zwana dalej umową społeczną). Jej postanowienia obejmowały wszystkich pracowników spółek grupy G-8 oraz spółek zależnych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w dniu wejścia w życie umowy społecznej. W tej umowie pracodawca zobowiązywał się, że w ciągu 120 miesięcy od jej wejścia w życie zapewni pracownikom szczególna ochronę stosunku pracy (art. 13), oznaczającą „zobowiązanie dla Pracodawcy do podejmowania czynności w zakresie jakichkolwiek zmian w stosunkach pracy, a w szczególności do rozwiązywania stosunku pracy oraz wypowiadania warunków pracy lub płacy, jedynie na warunkach i w trybie zgodnym z postanowieniami tej Umowy”. W przypadku naruszenia gwarancji zatrudnienia pracodawca zobowiązywał się do wypłacenia pracownikowi odszkodowania w wysokości stanowiącej iloczyn miesięcy kalendarzowych pozostałych do końca okresu gwarancyjnego, liczonych od dnia rozwiązania umowy o pracę oraz wynagrodzenia miesięcznego pracownika ustalonego na dzień rozwiązania stosunku pracy według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu jak za urlop wypoczynkowy. Odszkodowanie to nie mogło być niższe niż sześciokrotność średniego miesięcznego wynagrodzenia u pracodawcy, liczonego jak powyżej (art. 16 umowy społecznej). W okresie gwarancyjnym w razie uzasadnionego rozwiązania umowy o pracę przez pracownika w trybie art. 55 § 1 i § 1 k.p. przysługiwało mu jednorazowe odszkodowanie w wysokości obliczonej według zasad określonych w art. 16 (art. 18 tej umowy).