Postanowienie SN z dnia 13 października 2010 r., sygn. I CSK 582/09

Jeśli brak świadomości geodezyjnej i prawnej odmienności powodował, że sposób posiadania gruntu odpowiadał realizacji innego prawa niż prawo własności, stwierdzenie, że w okresie, kiedy ten stan trwał nie zachodziły przesłanki do przyjęcia samoistnego posiadania właścicielskiego nie jest błędny, a wnioski prawne odnoszące się do biegu terminu zasiedzenia dla wnioskodawców nie naruszają art. 172 k.c. ani art. 176 k.c., ani też art. 336 k.c. Całość gruntu była zatem uważana za przedmiot użytkowania wieczystego i tak posiadana zarówno w sferze władztwa faktycznego jak i w zakresie woli posiadania dla siebie. O charakterze posiadania decydują te dwa elementy.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)

SSA Jan Kremer

SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)

Protokolant Anna Matura

w sprawie z wniosku Ziemowita M. i Lilianny M.

przy uczestnictwie Zenony M. i Miasta W.

o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 13 października 2010 r.,

skargi kasacyjnej wnioskodawców od postanowienia

Sądu Okręgowego w W.

z dnia 16 marca 2009 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wnioskodawcy Ziemowit i Lilianna M. wystąpili o stwierdzenie, że z dniem 28 maja 2005 r. nabyli przez zasiedzenie własność nieruchomości - działki nr 234 o powierzchni 9 m², położonej w W. przy ul. K., stanowiącej funkcjonalną całość z działkami nr 228 i 227. Uczestnikami postępowania byli matka wnioskodawcy Zenona M. oraz Miasto W.

Sąd Rejonowy w W. postanowieniem z dnia 25 października 2008 r. uwzględnił powyższy wniosek i stwierdził, że wnioskodawcy nabyli przez zasiedzenie z dniem 27 maja 2005 r. na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej w częściach równych po 1/2 własność nieruchomości gruntowej, położonej w W. przy ul K., składającej się z działki ewidencyjnej nr 234 o powierzchni 9 m, położonej w obrębie 0532, dla której nie jest urządzona księga wieczysta. Z ustaleń tego Sądu wynikało, że działka nr 234 od 1955 r. była we władaniu Tadeusza i Zenony M., została ogrodzona wraz z działką nr 228 i 227 i stanowiła z nimi jedną posesję, na której został wybudowany budynek mieszkalny. Nieruchomość ta była własnością Skarbu Państwa, a z dniem z dniem 27 maja 1990 r. stała się mieniem gminnym. Działka nr 228 oddana została w 1965 r. w wieczyste użytkowanie rodzicom wnioskodawcy, którzy 25 stycznia 2000 r. darowali ją Sławomirowi M., przenosząc jednocześnie na niego posiadanie działki nr 234. Sławomir M. z kolei sprzedał wnioskodawcom prawo wieczystego użytkowania działki nr 228 i przekazał im wraz z tą działką posiadanie spornej działki nr 234. Na nieruchomości mieszkał do śmierci Tadeusz M., a wdowa po nim - Zenona M. mieszka tam nadal, korzystając ze służebności mieszkania. Miasto W. jako właściciel działki 234 nie występowało przeciwko rodzinie M. o wydanie spornej działki.