Wyrok SN z dnia 13 grudnia 2010 r., sygn. IV KK 266/10

Nieprawidłowe było utrzymanie wyroku Sądu pierwszej instancji w zakresie nałożonego obowiązku naprawienia szkody, skoro - jak przyjął Sąd odwoławczy - wartość przedmiotowego samochodu pozostała nieustalona.

Roszczenie o odszkodowanie pieniężne za utracony na skutek przestępstwa samochód ma charakter podzielny, w związku z czym na rzecz powoda będącego współwłaścicielem samochodu może być zasądzona jedynie kwota odpowiadająca części stanowiącej jego udział. Przedmiotem sporu zawisłego w postępowaniu cywilnym nie jest więc całe roszczenie o odszkodowanie za utracony samochód, ale jedynie roszczenie przysługujące (jednemu pokrzywdzonemu) Łukaszowi C. Zawisłość sporu w sądzie cywilnym nie stoi zatem na przeszkodzie ani wytoczeniu powództwa cywilnego przez (drugiego pokrzywdzonego) przeciwko (oskarżonemu), ani też nałożeniu na tego ostatniego karnoprawnego obowiązku naprawienia szkody na rzecz (tego drugiego pokrzywdzonego). W tym zatem zakresie nie może znajdować zastosowania art. 425 § 5 zdanie drugie k.p.k.