Wyrok SN z dnia 7 stycznia 2008 r., sygn. III KK 161/08

Wprawdzie, zgodnie z art. 440 k.p.k., niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, uchyleniu podlega orzeczenie, którego utrzymanie w mocy byłoby rażąco niesprawiedliwe, ale przepis ten nie znajduje zastosowania w postępowaniu kasacyjnym (art. 536 k.p.k.). Oznacza to, że Sąd Najwyższy, w ramach tego postępowania, nie bada z urzędu, czy zaskarżone orzeczenie dotknięte jest rażącą niesprawiedliwością. Sąd Najwyższy byłby zobligowany do rozważenia tej kwestii, gdyby stosowny zarzut naruszenia art. 440 k.p.k. (tu w powiązaniu z art. 41 § 1 k.p.k.) przez sąd odwoławczy został podniesiony w kasacji.

Orzekając karę łączną 15 lat pozbawienia wolności, Sąd Apelacyjny uczynił to zgodnie z regułami zawartymi w art. 86 § 1 k.k. To, że kara ta odpowiadała rozmiarem poprzednio orzeczonej karze łącznej świadczy o tym, że w tym zakresie nie może być mowy o „orzeczeniu surowszym” w rozumieniu art. 443 k.p.k. Oceniając zaś kwestie kary całościowo, stwierdzić należy, że sytuacja A. M. P. uległa wręcz polepszeniu, ponieważ jedną z kar jednostkowych obniżono.