Wyrok SN z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. V KK 112/08

Nakaz bezpośredniego stosowania ustawy nowej w zakresie przepisów o przedawnieniu, wyrażony w art. 2 ustawy z dnia 3 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny (Dz. U. Nr 132, poz. 1109) odnosi się zarówno do podstawowych terminów przedawnienia karalności przestępstw, unormowanych na nowo w art. 101 k.k., jak i do wydłużonego przepisem art. 1 pkt 2 tej ustawy, terminu przedawnienia wyrokowania, określonego w art. 102 k.k.

Z uzasadnienia

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Orzeczenie o umorzeniu postępowania Sąd Okręgowy uzasadnił brzmieniem art. 101 § 1 pkt 3 k.k. w zw. z art. 102 k.k. i art. 15 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny. Powołując się na te trzy przepisy prawa materialnego stwierdził, że karalność występku ustała z końcem czerwca 2007 r. Kontynuując wywodził, że jeśli czyn przypisany oskarżonemu, wyczerpujący w czasie dokonania znamiona występku z art. 204 § 2 k.k. z 1969 r., został popełniony w czerwcu 1992 r., to z końcem tego miesiąca rozpoczął bieg termin przedawnienia karalności, wynoszący w ówczesnym stanie prawnym 5 lat (art. 105 § 1 pkt 3 k.k. z 1969 r.). Ponieważ przed upływem tego okresu, bo w dniu 12 października 1993 r., wszczęto postępowanie przeciwko oskarżonemu, przeto zgodnie z art. 106 k.k. z 1969 r. termin przedawnienia uległ przedłużeniu o 5 lat, a więc do czerwca 2002 r. Jest więc oczywiste, że w dniu wejścia w życie Kodeksu karnego z 1997 r. (1 stycznia 1998r.) termin przedawnienia wyrokowania w sprawie o zarzucone M. Wosiewiczowi przestępstwo nie upłynął. W myśl art. 15 p.w.k.k. z 1997 r., termin przedawnienia należało liczyć według przepisów Kodeksu karnego z 1997r., na co Sąd Okręgowy trafnie zwrócił uwagę. W dniu wejścia w życie tego Kodeksu termin przedawnienia karalności występku określonego w art. 284 § 2 (odpowiednik art. 204 § 2 k.k. z 1969 r.) wynosił 10 lat, a termin przedawnienia wyrokowania, wydłużający okres karalności w sytuacji, gdy przed jego upływem wszczęto postępowanie in personam - 5 lat (art. 102 k.k.).