Postanowienie SN z dnia 26 lutego 2007 r. sygn. IV KK 14/07

Z uzasadnienia:

Fakt zamieszczenia w wyroku, oprócz nazwisk sędziów i ławników, którzy uczestniczyli w wydaniu wyroku, również nazwiska ławnika dodatkowego (S. C.), nie stanowi sam przez się dowodu, że Sąd Rejonowy w K. wydał orzeczenie obarczone uchybieniem, o jakim mowa w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. W toku przeprowadzonego w tej kwestii postępowania wykazano bowiem w sposób bezsporny, że ów ławnik dodatkowy nie brał udziału w naradzie nad wyrokiem, ani też w czynności ogłoszenia wyroku. Skoro zatem umieszczenie nazwiska ławnika dodatkowego w wyroku nastąpiło w wyniku omyłki pisarskiej, to nie można trafnie wywodzić, iż błędne było sprostowanie w tym zakresie wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 9 lutego 2004 r., sygn. II K 1230/00, dokonane postanowieniem tego Sądu z dnia 21 marca 2006 r., sygn. II K 1230/00. Ten Sąd z urzędu, w trybie art. 105 k.p.k., sprostował swoją oczywistą omyłkę pisarską, w ten sposób, iż w komparycji wyroku znajdującej się na karcie 11330 skreślił słowa „S. C. ławnik dodatkowy”.