Postanowienie SN z dnia 29 marca 2006 r. sygn. I KZP 58/05

Sąd Najwyższy − Izba Karna w Warszawie

na posiedzeniu w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SN Jacek Sobczak

Sędziowie SN: Przemysław Kalinowski (sprawozdawca)

Rafał Malarski

Protokolant: Ewa Sokołowska

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Aleksandra Herzoga

w sprawie Artura Mariusza R.

po rozpoznaniu przedstawionego na podstawie art. 441 § 1 kpk przez Sąd Okręgowy w Ł., postanowieniem z dnia 16 grudnia 2005 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy prawomocne zakończenie postępowania co do czynu ciągłego zawsze stoi na przeszkodzie ponownemu postępowaniu o później ujawnione zachowania będące elementami tego czynu, które nie były przedmiotem wcześniejszego osądzenia, czy też jedynie wówczas, gdy zachowania te są elementami czynu ciągłego popełnionego przez sprawcę”

postanowił odmówić podjęcia uchwały.

UZASADNIENIE

Zagadnienie przedstawione przez Sąd Okręgowy w Ł. powstało w następującej konfiguracji procesowej. W sprawie Sądu Rejonowego w Ł. sygn. akt II K 5/05 zarzucono Arturowi M. R. popełnienie m.in. czynu ciągłego o znamionach opisanych w art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, polegającego na wprowadzeniu w błąd co do zamiaru zapłaty za zakupione towary i doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości 304.166,64 zł szeregu kontrahentów w okresie od 21 maja 2002 r. do 16 września 2003 r. Z uwagi na treść opinii biegłych, którzy rozpoznali u ówcześnie oskarżonego chorobę psychiczną wyłączającą jego poczytalność, postanowieniem z dnia 7 lutego 2005 r. postępowanie karne w tej sprawie zostało umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 31 § 1 kk, a na podstawie art. 39 pkt 2 kk zastosowano środek zabezpieczający.