Postanowienie SN z dnia 29 maja 2006 r. sygn. I UK 314/05

Dopuszczalna jest skarga kasacyjna (art. 398¹ § 1 k.p.c.) na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji odrzucające odwołanie od decyzji organu rentowego na podstawie art. 477⁹ § 3¹ k.p.c.

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski

Sędziowie: SN Józef lwulski (sprawozdawca)

SA Romualda Spyt

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 maja 2006 r. sprawy z odwołania Bolesława S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w O. o rentę socjalną na skutek skargi kasacyjnej ubezpieczonego od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 29 lipca 2005 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną i zasądził od Skarbu Państwa (Sąd Apelacyjny w Białymstoku) na rzecz adwokata Jerzego D. kwotę 120 zł tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 29 lipca 2005 r. [...] Sąd Apelacyjny w Białymstoku w sprawie z wniosku Bolesława S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Olsztynie o rentę socjalną oddalił zażalenie wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 30 czerwca 2005 r. [...], odrzucające odwołanie wnioskodawcy od decyzji ZUS Oddziału w O. z dnia 6 czerwca 2005 r.

Sąd Apelacyjny stwierdził, że Sąd pierwszej instancji prawidłowo odrzucił odwołanie wnioskodawcy, gdyż z art. 477 § 3 k.p.c. wynika, iż sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczenia społecznego, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia. Wnioskodawca złożył odwołanie od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty socjalnej. Podstawę decyzji stanowiło orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, który uznał wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy. Konieczną przesłanką nabycia prawa do renty socjalnej jest natomiast ustalenie całkowitej niezdolności do pracy (art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej, Dz.U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.). Wnioskodawca nie wniósł sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a jego odwołanie opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia. Odwołujący się uważa bowiem, że jest całkowicie niezdolny do pracy. Ustalenie stopnia niezdolności do pracy jest elementem orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, co wynika z art. 14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.). Według Sądu Apelacyjnego, skoro wnioskodawca nie wniósł sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, a jego odwołanie oparte jest wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, to Sąd pierwszej instancji prawidłowo odrzucił odwołanie.