Wyrok SN z dnia 12 września 2006 r., sygn. I UK 59/06

Okres zatrudnienia w charakterze stażysty może być wliczony do okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach, wymaganego do nabycia przez pracownika prawa do wcześniejszej emerytury, gdy w tym okresie wykonywał faktycznie prace objęte działem IV wykazu B stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emery­talnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szcze­gólnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Przewodniczący SSN Józef Iwulski,

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (spra­wozdawca), Herbert Szurgacz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 września 2006 r. sprawy z odwołania Waldemara D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w Ł. o emeryturę, na skutek skargi kasacyjnej ubezpieczo­nego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14 października 2005 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z 12 listopada 2004 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w Ł. odmówił Waldemarowi D. prawa do emerytury, powołując się na art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm., zwanej dalej ustawą) w związku z § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w spra­wie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm., zwanego dalej rozporządzeniem) i podnosząc, że ubezpieczony nie wykazał wymaganego 15-letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Uwzględniając odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji organu ren­towego Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi wyrokiem z 7 lutego 2005 r. [...] zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał Waldemarowi D. prawo do emerytury od 7 października 2004 r. na podstawie § 8 ust. 1 rozporządzenia. Sąd Okręgowy ustalił, że Waldemar D. był zatrudniony w okresie od 1 grudnia 1972 r. do 30 listopada 1982 r. w Zakładach Uszczelnień i Wyrobów Azbestowych „P.” w Ł., kolejno na stanowiskach stażysty (od 1 grudnia 1972 r. do 28 lutego 1973 r.), dyspo­zytora zmianowego zakładu B (od 1 marca 1973 r. do 30 kwietnia 1973 r.), kierowni­ka zmianowego zakładu B (od 1 maja 1973 r. do 28 lutego 1974 r.), zastępcy szefa produkcji (od 1 marca 1974 r. do 31 sierpnia 1976 r.) oraz kierownika zakładu B (od 1 września 1976 r. do 30 listopada 1982 r.). W okresie zatrudnienia w Zakładach „P.” wnioskodawca wykonywał prace bezpośrednio przy produkcji azbestu. Także sprawując nadzór nad pracownikami zwykle przebywał na sali produkcyjnej po 6-7 godzin dziennie. W dniu 30 listopada 1982 r. wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę w Zakładach „P.” ponieważ stwierdzono u niego pylicę azbestową, co stanowiło prze­ciwwskazanie do dalszej pracy w kontakcie z azbestem, a pracodawca nie zaproponował mu stanowiska pracy odpowiedniego do stanu jego zdrowia. Wnioskodawca otrzymał 19 maja 2000 r. świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warun­kach, potwierdzające, że w okresie od 1 grudnia 1972 r. do 30 listopada 1982 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w Zakładach Uszczelnień i Wy­robów Azbestowych „P.” - na stanowisku kierownika zakładu B, wymienionym w wy­kazie A dziale VII poz. 9 pkt. A, stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia Nr 7 Mi­nistra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. w sprawie prac wy­konywanych w szczególnych warunkach.