Postanowienie SN z dnia 8 września 2005 r. sygn. V KK 297/05

Wszystkim stronom postępowania przysługuje apelacja od wyroku zaocznego wydanego w postępowaniu uproszczonym, a oskarżonemu także sprzeciw.

Z uzasadnienia

Wszystkim stronom postępowania przysługuje apelacja od wyroku zaocznego wydanego w postępowaniu uproszczonym, a oskarżonemu także sprzeciw. Norma wyrażona w art. 482 k.p.k. nie przewiduje wyraźnej regulacji co do tego, że wybór jednego ze środków zaskarżenia powoduje utratę drugiego. To jednak nie oznacza wcale, że nie konkurują one ze sobą. Konkurencyjność tych środków wynika bowiem wprost z ich odmiennego charakteru i celu (z ich istoty). Celem sprzeciwu jest doprowadzenie do utraty mocy wyroku zaocznego i ponownego rozpoznania sprawy, a w konsekwencji spowodowanie udziału w «ponownym» jej rozpoznaniu. Natomiast celem apelacji jest merytoryczna ocena tego orzeczenia przez sąd wyższej instancji (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 r., sygn. akt I KZP 37/04, OSNKW z 2005 r., z. 2, poz. 15). Oskarżony może zdecydować o połączeniu sprzeciwu, zawierającego usprawiedliwienie, z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku, z tym że wniosek taki składany jest z mocy ustawy jedynie «na wypadek nieprzyjęcia lub nieuwzględnienia sprzeciwu» (art. 482 § 1 zd. 3) (por. T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Kraków 2003, s. 1235). Wniosek wywoła zatem skutek dopiero, gdy sprzeciw nie zostanie przyjęty albo nie zostanie uwzględniony. Jeżeli sprzeciwu nie przyjęto lub przyjęto, ale nie uwzględniono, a został on połączony z wnioskiem o uzasadnienie wyroku, sąd powinien przystąpić do sporządzenia uzasadnienia. Apelację, wnosi się w terminie 14 dni od doręczenia wyroku wraz z uzasadnieniem. W apelacji oskarżony może podnosić zarzuty merytoryczne co do wyroku zaocznego.