Wyrok SN z dnia 22 września 2005 r. sygn. III KK 140/05

Przepis art. 300 § 2 k.k., który stał się podstawą skazania M. P. w niniejszej sprawie, cechuje złożony charakter znamion. Przewiduje on liczne formy czynności sprawczych - „usuwa, ukrywa, zbywa” - itd., jako przedmiot znamion czynnościowych czy inaczej przedmiot bezpośredniego działania wskazuje „mienie zajęte lub zagrożone zajęciem”. Treść przepisu określa niezbędną dla przypisania odpowiedzialności karnej sprawcy postać winy, przewidując, iż działanie jego musi stanowić realizację celu, jakim jest „udaremnienie wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego”.