Wysokość nagrody dla korzystającego z urlopu górniczego

Wyrok SN z dnia 22 czerwca 2005 r. sygn. I PK 292/04

Korzystający z urlopu górniczego, o którym mowa w art. 21 w związku z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz.U. Nr 162, poz. 1112 ze zm.), otrzymuje nagrodę z okazji „Dnia Górnika” w wysokości miesięcznego wynagrodzenia, obliczonego jak za urlop wypoczynkowy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa - Karta Górnika, Dz.U. z 1982 r. Nr 2, poz. 13), czego na niekorzyść pracownika nie mogą zmienić postanowienia układów zbiorowych pracy i regulaminów wynagradzania (art. 9 § 2 k.p.) oraz postanowienia umów o pracę (art. 18 § 2 k.p.).

Przewodniczący SSN Maria Tyszel

Sędziowie SN: Józef Iwulski (sprawozdawca), Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2005 r. sprawy z powództwa Jerzego C., Mieczysława K., Stanisława N., Józefa P., Henryka R., Andrzeja Z. przeciwko Kompanii Węglowej SA Kopalni Węgla Kamiennego P. w B. o zapłatę, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 21 września 2004 r. [...], w części dotyczącej powodów Jerzego C., Stanisława N. i Henryka R.

oddalił kasację i zasądził na rzecz powodów Jerzego C., Stanisława N. i Henryka R. od strony pozwanej kwoty po 450 zł (czterysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2004 r. [...] Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Katowicach zasądził od pozwanej Kompanii Węglowej SA Kopalni Węgla Kamiennego „P.” w B. na rzecz powodów Jerzego C, Stanisława N. i Henryka R. (oraz dalszych trzech powodów, których kasacja nie obejmuje) wyrównanie nagród barbórkowych i czternastych pensji za lata 2001-2002 oraz nagród jubileuszowych. Sąd pierwszej instancji ustalił, że strona pozwana wypłaciła powodom te nagrody według świadczenia socjalnego otrzymywanego na urlopie górniczym. Strona pozwana nie wypowiedziała powodom warunków płacy w zakresie dochodzonych nagród. Powodowie korzystali z urlopu górniczego udzielonego na podstawie art. 21 w związku z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz.U. Nr 162, poz. 1112 ze zm.). W tym czasie otrzymywali świadczenie socjalne w wysokości 75% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego obliczanego jak za urlop wypoczynkowy oraz zachowali prawo do deputatu węglowego, nagrody z okazji Dnia Górnika, dodatkowej nagrody rocznej, nagrody jubileuszowej i uznaniowych świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Według Sądu Rejonowego, ustawa z dnia 26 listopada 1998 r. nie ustala zasad przyznawania tych świadczeń ani ich wysokości. Należy więc stosować przepisy wewnątrzzakładowe. Przepisy obowiązujące u strony pozwanej stanowią że dodatkową nagrodę roczną i nagrodę z okazji Dnia Górnika wypłaca się pracownikom przebywającym na urlopach górniczych w wysokości miesięcznego świadczenia socjalnego. Zgodnie z art. 39 ust. 2 pkt 1 i art. 40 zdanie drugie zakładowego układu zbiorowego pracy, szczegółowe zasady obliczania czternastej i piętnastej pensji określają coroczne regulaminy opracowywane przez dyrektora kopalni w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi. W latach 2001-2002 regulaminy te przewidywały dla pracowników przebywających na urlopach górniczych nagrody w wysokości miesięcznego świadczenia socjalnego. Sąd Rejonowy zważył, że zakładowy układ zbiorowy pracy jako podstawę sporządzenia regulaminu powołuje Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Zakładów Górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r. wraz z protokołami dodatkowymi, a więc wraz z protokołem Nr 6 do UZP dla PZG, zawartym w dniu 1 marca 1994 r., wprowadzonymi od dnia 1 stycznia 1994 r. Zgodnie z art. 241 § 1 k.p., korzystniejsze postanowienia układu zakładowego, z dniem wejścia w życie, zastępują z mocy prawa postanowienia umowy o pracę wynikające z dotychczasowych przepisów prawa pracy. Postanowienia układu mniej korzystne dla pracowników wprowadza się w drodze wypowiedzenia pracownikom dotychczasowych warunków umowy o pracę. Dlatego strona pozwana zamierzając stosować do powodów przepisy Protokołu Dodatkowego Nr 10 do ZUZP i Protokołu Dodatkowego Nr 6 do UZP dla PZG, powinna wypowiedzieć dotychczasowe warunki płacy. Skoro tego nie uczyniła, to uznać należało, że nadal obowiązują dotychczasowe warunki płacy. Powodom przysługiwały więc dochodzone nagrody obliczone według wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia.