Postanowienie SN z dnia 3 lutego 2004 r. sygn. V KZ 1/04

Dopełnienie czynności, o której mowa w art. 126 § 1 k.p.k., bez zachowania formy określonej wymogiem przymusu adwokacko-radcowskiego, nie stanowi przeszkody do merytorycznego rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu.

Przewodniczący: sędzia SN J. Skwierawski.

Sąd Najwyższy w sprawie Krzysztofa Z., skazanego za przestępstwo określone w art. 91 § 3 k.k.s., po rozpoznaniu zażalenia interwenienta Henka J. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Sądu Okręgowego w S., z dnia 12 grudnia 2003 r. o uznaniu za bezskuteczny wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji

postanowił:

1) uchylić zaskarżone zarządzenie,

2) przekazać sprawę Sądowi Okręgowemu w S. w celu rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w S., wyrokiem z dnia 7 listopada 2002 r., uznał Krzysztofa Z. za winnego popełnienia przestępstwa określonego w art. 91 § 3 k.k.s. i wymierzył mu karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych po 30 zł. Wyrokiem tym Sąd orzekł również, na podstawie art. 30 § 3 k.k.s., przepadek samochodu osobowego, nie uwzględniając interwencji zgłoszonej przez Henka J. Wyrok ten, po rozpoznaniu apelacji interwenienta, utrzymany został w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 15 kwietnia 2003 r. Henk J., prawidłowo zawiadomiony, nie stawił się na rozprawę apelacyjną; uczestniczył w niej jego pełnomocnik. Pełnomocnikowi interwenienta doręczono w dniu 28 maja 2003 r. wyrok z uzasadnieniem, w następstwie złożenia przez niego stosownego wniosku z zachowaniem terminu określonego w art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k.